آموزش و پرورش فرانسه در یک نگاه

           

                                           برگردان : مهدی بهلولی

                                   تارنمای کانون صنفی معلمان ایران

1.      زمان :

·         دبستان از 30 : 8  تا 30 : 11 در ادامه از 30 : 1 تا 30 : 4

·         دبیرستان از ساعت 8 تا 5 یا 6

·         خوراک - سه وعده- که اغلب در سلف سرویس داده می شود و آخرین آن 60 تا 90 دقیقه طول می کشد

·         چهارشنبه ها نصف روز،شنبه ها تعطیل

2.      بدون لباس همسان

3.      بیشتر مدرسه ها،دولتی سکولار[غیر دینی] هستند. مدرسه های خصوصی،در واقع مدرسه های مذهبی اند- بیشتر کاتولیک - که درست همان برنامه درسی مدرسه های دولتی را پی می گیرند،با درس های اختیاری کلیسایی.

4.      بیشتر مدرسه ها،روزانه اند،شمار کمی هم شبانه روزی.

5.      اجباری از 6 تا 16 ساله.

6.      سراسر رایگان، بجز کتاب های درسی و کالای کاغذی- با مقدار زیادی کمک های مالی برای کتاب ها.

7.      برنامه درسی :

·         تدریس آموزگار محور- با مقدار زیادی یادآوردهای طوطی وار،دستور زبان و املا از کودکستان به بعد. برنامه درسی تا اندازه ای خشک،و چالش های ویژه ی آموزش را درنظر نمی گیرد. اگر شما نیاز به سازگاری با برنامه درسی داشته باشید بی درنگ به برنامه های کمتر چالش انگیز،راهنمایی می شوید. شما حق برگزیدن مدرسه خود را ندارید،به نزدیک ترین مدرسه در منطقه مدرسه تان می روید.

8.      پیرامون 36 هفته مدرسه، 16 هفته تعطیلی :

·         دو هفته در نوامبر

·         دو هفته برای کریسمس

·         دو هفته در فوریه

·         دو هفته در آوریل

·         پیرامون 8 هفته سراسر جولای- آگوست

به باور من،تهدید و تحقیر چندانی در مدرسه های فرانسه نیست. اما شنیده ام که مدرسه های واقع در محله های قدیمی،کمابیش مکان های پرخشونتی هستند،بیشتر درگیری های میان مدیران/ آموزگاران با دانش آموزان.

آدرس متن در تارنمای کانون صنفی معلمان ایران :

http://moaleman.org/mentality/item/275-%D8%A2%D9%85%D9%88%D8%B2%D8%B4-%D9%BE%D8%B1%D9%88%D8%B1%D8%B4-%D9%81%D8%B1%D8%A7%D9%86%D8%B3%D9%87-%D8%AF%D8%B1-%DB%8C%DA%A9-%D9%86%DA%AF%D8%A7%D9%87.html

آدرس متن انگلیسی :  

http://frenchetc.org/2013/09/08/facts-about-french-schools/

بیانیه آغاز فعالیت انجمن کارشناسان آموزش و پرورش (انجمن کارا )

بنام خدا

               بیانیه آغاز فعالیت انجمن کارشناسان آموزش و پرورش (انجمن کارا )

آموزش و پرورش  در بیشتر جوامع یکی از مهمترین و گسترده ترین نهادها است. از این رو شایسته است که درمقایسه با دیگر نهادها از توجه ویژه برخوردار باشد. این توجه ویژه به این سبب است که آموزش و پرورش یکی از ارکان اصلی توسعه و پیشرفت کشور است و آموزش و پرورش پیشرو می تواند موتور محرک ترقی جامعه در ابعاد گوناگون باشد. متاسفانه  در طی سالیان گذشته به دلایل ساختاری ، مدیریتی ، فرهنگی ،علمی و... آموزش و پرورش ایران همگام با رشد و توسعه دیگر عرصه ها در جهان و جامعه رشد و توسعه پیدا نکرده است.در حالیکه بهتر آن است که تغییر و نوآوری در هر جامعه ابتدا از طریق نظام آموزشی صورت گیرد. بهتر این بود که در سالهای گذشته مسولین و به خصوص مدیران ارشد نظام آموزشی و کارشناسان و متخصصین  این حوزه به آسیب شناسی مسائل نظام آموزشی کشور می پرداختند تا  در رویارویی با آینده دچار چالش نشویم، نظیر مشکلات و مسائلی  که امروزه با آن روبرو هستیم. استفاده از کارشناسان آموزش و پرورش به عنوان متخصص ، مشاور و مدیر ضرورتی است که وجود داشته و دارد که متاسفانه به آن توجه کافی نشده است که نتیجه آن مشکلات امروز است. اگر سودای ترقی و بالندگی اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی را در سر می پرورانیم و خواستار آنیم که نظام آموزشی پویا و همگام با علوم و فنون نوین که پاسخگوی نیازهای اقتصادی ، صنعتی ، فرهنگی و اجتماعی جامعه باشد ، داشته باشیم ، ناگزیرم از نظرات صائب متخصصان این حوزه بهره مند شویم. ما گروهی ازفرهنگیان و کارشناسان آموزش و پرورش (که اغلب درگیر امر آموزش و پژوهش در این زمینه هستیم ) به این ضرورت آگاهیم و به این منظور اقدام به تشکیل انجمن کارشناسان آموزش و پرورش ایران نموده ایم. اهداف این انجمن (که متشکل از کارشناسان، فرهنگیان و دانشگاهیان علاقه مند و متخصص در آموزش و پرورش هستند،)مشاوره،برنامه ریزی ونقد برنامه های درسی و  آموزشی،تحقیق و پژوهش ، شناخت مسائل آموزشی وچاره جویی برای حل و فصل آن و در نهایت حرکت به سوی آموزشی خلاق و کارا می باشد. تمرکز این انجمن بر موضوعات و مسائل آموزش و پرورش می باشد.

 تیرماه 1393

http://kara93.blogfa.com/

غول‌کنکور باید ضربه فنی شود

                 

                      محمدرضا نیک‌نژاد،روزنامه فرهیختگان،ص نخست، 4 تیر 93

 در کشور ما کنکور برگزار می‌شود و هر سال نیز شاهد آن هستیم اما اگر بخواهیم جایگاه کنکور را در فضای آموزشی بررسی کنیم در همین ابتدا باید تاکید کرد که کنکور در نظام آموزشی همچون بیماری است و همان‌طور که مسئولان کشور در حوزه آموزشی پیگیر آن هستند که کنکور را حذف کنند، شرایط آموزش نیز نیازمند چنین تحولی است. کنکور در سطح‌های بالاتر (پس از راهنمایی) آموزش را تحت تاثیر خود قرار داده است و آموزش را از آن اهداف اصلی خود دور کرده است. به عبارتی عامل زمینگیر شدن آموزش در کشور است. مثلا در مدارس بیش از آن که تعلیمات اجتماعی برای زندگی اجتماعی آموزش داده شود و بیش از آن که ریاضی برای شکوفایی ذهن به دانش‌آموز یاد داده شود و با آموزش فرآیند حل مساله بحث استفاده آن در زندگی مورد توجه قرار گیرد بیشتر تمرکز مدارس بر روش‌های تستی وحفظ مطالب است. در همین برنامه آموزشی، استرس و اضطراب از سوی جامعه و خانواده نیز به دانش‌آموزان تحمیل می‌شود و همه این موارد دانش‌آموز را از آموزش صحیح دور می‌کند. اگر ما بخشی از فعالیت‌های آموزش و پرورش را آموزش‌های شهروندی و اجتماعی کردن دانش‌آموزان بدانیم به دلیل مشکل کنکور چنین مساله‌ای با بی‌توجهی روبه‌رو می‌شود. البته ما با نگاه کنکوری و نتیجه‌گرا که همه چیز را با نمره می‌سنجد در تمام سطوح برخورد می‌کنیم.
در نتیجه با حذف کنکور و ترویج فرهنگ مناسب می‌توانیم فضای آموزشی بهتر و آینده مناسب‌تری برای دانش‌آموزان ایجاد کنیم. بنابراین در هر جامعه حذف چنین برنامه‌ای مفید است. 
اما اگر بخواهیم شرایط جامعه و فضای آموزشی کشور را برای اجرایی کردن این طرح بسنجیم نیاز به توجه بیشتر و زمینه‌سازی وجود دارد. به‌طوری که در چندسال گذشته ظرفیت دانشگاه‌ها افزایش یافته است و ما کمتر دانش‌آموزی را می‌بینیم که در ورود به دانشگاه ناکام مانده باشد، حتی بنابر آمار چندین هزار صندلی خالی در دانشگاه‌ها وجود دارد. تنها مساله‌ای که می‌تواند برای دانش‌آموزان نگران‌کننده باشد رفتن به دانشگاه‌های خوب و دانشگاه‌های محل زندگی‌شان است که آن هم نیاز به تلاش بیشتر دارد. پس ما با توجه به انواع دانشگاه‌ها از دولتی و آزاد گرفته تا پیام نور و پودمانی، از لحاظ ظرفیت چندان با مشکل روبه‌رو نیستیم. آنچه باقی می‌ماند روش ارزشیابی است. طبق آن برنامه‌ای که مطرح شده است (و متاسفانه تاخیر پیدا کرده است)؛ اگر کنکور برداشته شود، هر دانش‌آموزی که به سال چهارم یا همان دیپلم می‌رسد ثبت‌نام می‌کند و وارد دانشگاه می‌شود. فقط در چند دانشگاه خاص مثلا 20 دانشگاه، دانش‌آموزانی که علاقه‌مند هستند و توانایی خود را برای ادامه تحصیل در این دانشگاه‌ها مناسب می‌دانند، در آزمونی شرکت می‌کنند و پس از قبولی به این دانشگاه‌ها می‌روند. در تمام دنیا چنین روشی برای دانشگاه‌های برتر وجود دارد که امتحان ورودی دارند. این با منطق آموزش هماهنگ است. بر این اساس با حذف کنکور که زمینه‌های آن هم شکل گرفته است، استرس از دانش‌آموزان برداشته می‌شود و فضای آموزش نیز کارآمدتر می‌شود. در این سال‌ها سیاست‌های کلی آموزشی و به عبارتی سیاست‌های دولت نیز به سمت و سوی حذف کنکور گام بر می‌دارد و بنابر قول بخش آموزشی کشور در سال‌های آینده کنکور به‌طور کلی حذف می‌شود. 

http://farheekhtegan.ir/fa/news/14052

روشنفکران و آموزش و پرورش

          

                       مهدی بهلولی،عضو انجمن کارشناسان آموزش و پرورش

                                   روزنامه اعتماد ، ص آخر، 3 خرداد 93

 چندی پیش 108 تن از اندیشه وران گستره های اقتصادی و اجتماعی در نامه ای ارزنده با عنوان " فقر آموزشی کودکان را کاهش دهید" به رییس جمهور و رییس مجلس شورای اسلامی،خواستار توجه ویژه به آموزش و پرورش و "همدلی و همراهی دولت و مجلس برای طراحی سازوکار بودجه‌ای و غیربودجه‌ای فراخور کاهش فقر آموزشی کودکان" شدند. پس از انتشار این نامه،علی اصغر فانی،وزیر آموزش و پرورش هم از این موضع گیری استقبال نمودند که خود کاری ارزشمند به شمار می آید.از دید این نگارنده نیز،این نامه، رخدادی درخور درنگ و مایه بسی خرسندی است. بی گمان کاستی ها و دشواری های آموزش و پرورش،تا آن اندازه اهمیت دارد که روشنفکران جامعه به آن بپردازند- کاری که متآسفانه تاکنون کمتر انجام پذیرفته است. روشنفکران کسانی هستند که می توانند به پی ریزی،ژرفابخشی و گسترش گفتمان های تازه دامن بزنند. یکی از بایسته های سپهر آموزش و پرورش ایران هم،پدید آوردن گفتمان های نو آموزشی است،یعنی همه دست اندرکاران گستره ی آموزش و اندیشه وران جامعه،بایستی بکوشند تا پدیده ی "آموزش و پرورش" را با ابزار نگرشی نوین بیندیشند و بنگرند و دریابند. و در این راستا،شاید گام نخست همین پرداختن به کاستی های گوناگون آموزش و پرورش از سوی طیف گسترده ای از کسانی است که دلبسته ی پیشرفت کشورند و به ویژه اندیشه وران،که سخن و کنش آنان بازتاب گسترده تر می یابد و بیشتر دیده و شنیده می شود.

 از سوی دیگر،جامعه مدنی نیرومند،جامعه مدنی همبسته است. این که اندیشه ورانی "بیرون" از آموزش و پرورش،دل نگران فقر آموزشی،همچنین وضع اقتصادی آموزگاران باشند و در گستره ی همگانی به آن بپردازند به ایجاد فضای همدلی و همراهی اجتماعی یاری می رساند. این که "جامعه مدنی" کنونی گستره ی آموزش- گذشته از چند و چون و گستردگی آن-  تا اندازه ای چشمگیر،جامعه ای بسته و "درخود" است و کمتر انگیزه ورود به دیگر گستره های اجتماعی- فرهنگی را دارد یکی از همین بی توجهی و یا کم توجهی اندیشمندان جامعه ریشه می گیرد. البته هدف از گفتن این سخن،توجیه کاستی و کم کاری های کنشگران آموزشی نیست اما به هر رو،یکی از گلایه هایی که بسیار،از سوی فرهنگیان شنیده می شود این است که چرا جامعه - به ویژه اندیشه وران،که به گونه ای دیدبان و سخنگوی آن هستند-  به آنچه در آموزش و پرورش می گذرد آنچنان که باید و شاید توجهی نشان نمی دهد. بگذریم از این که متآسفانه گاهی،سخنانی در راستای بی توجهی عمدی به آموزش و پرورش شنیده می شود. سال گذشته و در هنگام بررسی کابینه دولت یازدهم در مجلس،یکی از اندیشه وران سیاسی سرشناس کشور گفت مهم نیست وزیر آموزش و پرورش چه کسی باشد،مهم وزیر آموزش عالی است!

 به هر رو،از دید این نگارنده،این نامه ی شماری از اقتصاددانان و جامعه شناسان کشور،رخدادی درخور درنگ و نگرش است. امید که آغازی باشد برای پرداختن بیشتر دیگر اندیشمندان به آموزش و پرورش. آموزش و پرورشی که به گفته نویسندگان این نامه "از فقر آموزش کیفی رنج می برد،در بودجه کشور،مصرفی- و نه سرمایه ای- نگریسته می شود،به بازتولید فقر در جامعه می پردازد، بسیاری از مدرسه هایش هنوز نور کافی،‌بخاری استاندارد،کتابخانه،سرویس بهداشتی مناسب و حداقلی از امکانات ورزشی ندارد،و در کنار گستره ی سلامت،یکی از گستره هایی است که مداخله دولت‌ها در آنها، فساد بالقوه بسیار کمتری را نسبت به مداخله دولت در هر حوزه دیگری به همراه خواهد داشت. نتیجه آنکه شاهد حرکت بخش بزرگی از کشورهای مختلف به سمت حضور پررنگ و فعالانه دولت در آن هستیم."

http://etemadnewspaper.ir/Released/93-04-03/151.htm#280091

دانش‌آموزان «شهروند» می‌شوند

                              

                                  بنفشه رنجی،روزنامه آرمان،4 تیر 93

  فرایند آماده‌سازی برای پذیرش نقش‌های اجتماعی، پس از خانواده با ورود کودکان به مدرسه به طور رسمی کلید می‌خورد و پایه‌های شکل‌گیری رفتار و جامعه پذیری در این دوران ریخته می‌شود. از این‌رو، مدارس بهترین پایگاه برای آموزش حقوق و تکالیف شهروندی، آشنایی با ارزش‌ها، احترام به دیگران و تغییر نگرش در این زمینه است. سابقه تدوین منشور ملی حقوق دانش‌آموزی به دوران اصلاحات برمی‌گردد. این منشور با هفت فصل و 54 ماده در واپسین سال‌های دوران اصلاحات در مجلس دانش‌آموزی تصویب و به شورای‌عالی آموزش و پرورش فرستاده شد که با روی کار آمدن دولت نهم، مسکوت ماند. فصول این منشور شامل حقوق اساسی، ضمن آموزش، بهداشتی و دادرسی دانش‌آموزان و دیگر موارد می‌شود. در موادی از این منشور آمده است: ماده 1- دانش‌آموز دارای حق آزادی عقیده و بیان و مصونیت پس از بیان می‌باشد . ماده2 - دانش‌آموز مصون از تعرضات جسمانی، روانی و حیثیتی می‌باشد و کرامت والای شخصیت انسانی او باید مورد احترام قرار گیرد . ماده 3- دانش‌آموز از حق حریم شخصی برخوردار است. هیچ دانش‌آموزی را نمی توان بی دلیل نسبت به مکالمات تلفنی و وسایل شخصی از قبیل کمدها و لباس‌ها مورد تجسس قرار داد.

منشور حقوق دانش‌آموزی دولت یازدهم

با روی کار آمدن دولت یازدهم و افزایش توجه به تدوین منشورهایی از این دست مانند منشور حقوق شهروندی و منشور حقوق دانشجویی، بحث تدوین منشور حقوق دانش‌آموزی نیز دوباره داغ شد. سال گذشته علی اصغر فانی، وزیر آموزش و پرورش، در این رابطه گفته بود که پیش‌نویس منشور حقوق دانش‌آموزی در شورای عالی آموزش و پرورش در دست تدوین است. همچنین، مهدی نویدادهم، دبیرکل شورای‌عالی آموزش و پرورش در رابطه با تفاوت منشور جدید نسبت به منشور تدوین شده دوره اصلاحات گفته بود: قرار بود دوستانی که می‌خواهند این منشور را تدوین کنند، منشور حقوق دانش‌آموزی در دوره اصلاحات را ببینند و اگر لازم باشد‌‌ همان را مبنا قرار بدهند و متناسب با شرایط زمان از‌ آن استفاده کنند. اتفاق اخیر در رابطه با آزار و اذیت دانش‌آموزان در یک مدرسه بحث آموزش آناتومی و اعضای بدن در مدارس را پیش کشید. حمیدرضا کفاش، معاون پرورشی و فرهنگی وزیر ‌آموزش و پرورش در این رابطه گفته است: در حقوق شهروندی این موضوع و همچنین اعتماد به نفس «نه» گفتن دانش‌آموز به‌صورت ویژه لحاظ شده است. البته معتقدیم که عمده این آموزش‌ها از طریق خانواده باید انجام شود و آموزش و پرورش به‌صورت غیرمستقیم به دانش‌آموزان آموزش دهد. در آخرین رویداد پیرامون این موضوع، تفاهمنامه آموزش حقوقی توسط علی اصغرفانی، وزیر آموزش و پرورش و الهام امین‌زاده معاون حقوقی رئیس جمهور امضا شد. همچنین وزیر آموزش و پرورش با بیان اینکه حضور آموزش و پرورش در حوزه حقوق شهروندی محدود به کتب درسی نیست، گفت: باید در جهت حوزه‌های آموزشی و فرهنگی نیز وارد عمل شویم. فانی خاطرنشان کرد: دانش حقوق شهروندی باید موجب تغییر نگرش افراد شود و ایجاد تغییر در افکار عمومی در جهت تبیین حقوق شهروندی دارای اهمیت است و همه باید در این جهت حرکت کنند. او ادامه داد: اگر اعتبارات خاص برای این کار در نظر گرفته نشود، اتفاقی نخواهد افتاد؛ چراکه اعتبارات موجود در آموزش و پرورش برای برنامه‌های این وزارتخانه در نظر گرفته شده است و باید برای فعالیت جدید، اعتبارات لازم فراهم شود. علاوه بر ضرورت‌هایی مانند تامین اعتبار خاص و ورود این مساله به حوزه‌های آموزشی و فرهنگی که از جانب وزیر آموزش و پرورش عنوان شده است، کارشناسان آموزش و پرورش و حقوقدانان معتقدند اگر زمینه‌های لازم برای اجرای منشور وجود نداشته باشد و این آموزش‌ها تغییری در رفتار ایجاد نکند، منشور حقوق شهروندی راه به جایی نمی‌برد،همچنین، ضمانت‌هایی که در آن پیش‌بینی شود در صورت نقض این حقوق چه اتفاقی خواهد افتاد نیز از دیگر ضرورت‌های حقوقی تدوین این منشور است، منشوری که در صورت پیش‌بینی فاکتورهای اساسی آن و اجرایی شدنش گامی رو به پیش خواهد بود.

آشنایی به حقوق در جریان‌ آموزش

در این زمینه یک کارشناس آموزش و پرورش در گفت‌وگو با آرمان با اشاره به اینکه گفته می‌شود تدوین منشور حقوق دانش‌آموزی بر پایه همان منشور ملی است، می‌گوید: منشور ملی حقوق دانش‌آموزی بسیار پیشرفته و مجموعه حقوقی به روزی بود اما، با فضای کنونی آموزش و پرورش ناهمخوانی دارد. مهدی بهلولی تدوین منشور حقوق دانش‌آموزی را اقدامی مثبت می‌داند و می‌افزاید: منشور حقوق آموزگاران نیز باید تدوین شود. این عضو کانون صنفی معلمان ادامه می‌دهد: داشتن منشور حقوق شهروندی و یک مجموعه حقوقی به‌معنای پیاده و اجرایی شدن آن حقوق نیست. بهلولی با تاکید بر اینکه راه‌هایی برای اجرایی کردن این منشور باید وجود داشته باشد می‌افزاید: حقوق را در مجموعه ای می‌توان به افراد آموزش داد اما، این موارد باید در رفتار آنها نیز دیده شود. به گفته او، اگر دانش‌آموز می‌خواهد به حقوق خود و حقوق بشر که بنیان حقوق شهروندی است آشنا شود، این مساله باید در جریان آموزش تحقق پیدا کند. او در رابطه با آموزش‌هایی در رابطه با آناتومی و اعضای بدن دانش‌آموزان می‌گوید: گفته می‌شود این آموزش‌ها عمدتا در خانواده باید انجام شود و مدرسه تنها به‌صورت غیرمستقیم می‌تواند به‌ آن ورود پیدا کند. بهلولی ادامه می‌دهد: با توجه به اتفاقی که اخیرا در رابطه با آزار و اذیت به دانش‌آموزان رخ داد، این مساله مطرح شد اما، با توجه به فضای فرهنگی کنونی تا حدودی مسئولان درست می‌گویند و درحال حاضر فرصت آموزش چنین مسائلی شاید وجود نداشته باشد.

استفاده از تجربه فعالان کودک

همچنین، یک حقوقدان و وکیل دادگستری در گفت‌وگو با آرمان می‌گوید: یکی از اتفاقات اساسی که می‌تواند در وضعیت دانش‌آموزان تغییر ایجاد کند آموزش است که نقش اساسی در فرهنگ سازی و کاهش جرائمی که علیه یا توسط کودکان انجام می‌شود ایفا می‌کند. مونیکا نادی با تاکید بر اینکه کسی منکر نقش آموزش نیست، ادامه می‌دهد: درحال حاضر دانش‌آموزان به حقوق خود آگاه نیستند و سیستم آموزشی متناسب با نیازهای جامعه امروز نیست. به گفته او، تدوین منشور حقوق دانش‌آموزی اقدام مثبتی است به شرط اینکه تنها در قالب منشور نبوده و ضمانت‌های اجرایی داشته باشد. این حقوقدان اظهار می‌کند: اینکه برای دانش‌آموزان حقوقی را قائل شویم کافی نیست، باید مشخص شود که در صورت نقض این حقوق چه اتفاقی خواهد افتاد که این نیاز به تدوین آیین‌نامه‌های لازم‌الاجرا دارد.نادی معتقد است که دانش‌آموزان باید کنوانسیون حقوق کودک را بشناسند و آموزش حقوق دانش‌آموزی اجباری شود، در صورت شناخت حقوق است که کودک در صورت نقص آن می‌تواند اقدامی انجام دهد. او پیش‌بینی بسته‌های آموزشی جدید در سیستم آموزش و پرورش را ضروری می‌داند و اظهار می‌کند: اگر قرار است کودک یاد بگیرد حریم خصوصی داشته باشد، باید در کتاب به او آموزش داده شود. این وکیل دادگستری با بیان اینکه حقوق نباید انتزاعی باشد بیان می‌کند: اگر قرار است «نه» گفتن به کودکان آموزش داده شود، باید به او مهارت‌های زندگی آموخت و این نیازمند پیش بینی فاکتورهای اساسی است. نادی مشارکت فعالان حوزه کودک برای تدوین این منشور را از موارد ضروری می‌داند و می‌گوید: نباید تدوین این منشور به دور از واقعیت‌های اجتماعی باشد که فعالان حوزه کودک به آن آشنایی دارند.

  http://armandaily.ir/?News_Id=81182

دانشگاه فرهنگیان و برخی نگرانی ها

                         

                               مهدی بهلولی،روزنامه آرمان، 3 تیر 93

 بهسازی آموزشی،جریانی کمابیش همیشگی در سطح همه ی کشورهای جهان است. یعنی با دگرگونی های اجتماعی،فرهنگی،سیاسی،فنآوری و ... گستره ی آموزش هم در حال دگرگونی و نیازمند هماهنگ شدن با شرایط نوین می باشد. اما اگر بر لزوم بهسازی،همداستانی و همرایی وجود دارد- که به طور چشمگیری در میان اغلب اندیشه وران آموزشی جهانی دیده می شود- در شیوه و راهبردهای انجام آن، اختلاف دیدگاه هست. خصوصی سازی آموزش و پرورش و روش های مختلف آن، پرداخت حقوق به آموزگاران بر پایه امتیازهای آنان، دگرگونی های ساختاری آموزش و پرورش،و ... از جمله راه های بهسازی آموزشی است که در ارزیابی درستی و نادرستی آنها،اختلاف نظر بسیاری وجود دارد و معرکه ای هستند برای آرا گوناگون. اما یکی دو ایده آموزشی هست که همرایی بیشتری را با خود به همراه دارد. جذب نیروی انسانی مستعد و پرورش آموزگار توانمند،از جمله همین رهیافت های بلند مدتی است که کمابیش به نزد همگان پذیرفته شده است. البته برخی از اندیشمندان بر این باورند که آموزگار،پرورش و تربیت نمی شود بلکه کشف می گردد. یعنی آموزش و پرورش باید با فرآیند گزینشی درخور،بتواند به کشف و سپس جذب افراد فراخور آموزشگری بپردازد. ناگفته پیداست که حتی در این نگاه هم،فرآیند پرورش آموزگار،ارزش خود را از دست نخواهد داد. این نکته نیز درخور یادآوری است که گزینش آموزگار،هر اندازه هم،درست و علمی انجام پذیرد اگر شرایط مادی و معنوی کاری آن در مدرسه مناسب نباشد،در بهسازی آموزشی نمی تواند چندان اثرگذار بیفتد. هم اکنون در گستره ی آموزش و پرورش،آموزگاران بسیاری هستند که با انگیزه های بسیار،پا به این گستره نهاده اند اما پس از چندی،بیشتر انگیزه و امید خویش را از دست داده و به روزمرگی افتاده اند. 

 باری،با روی کار آمدن دولت یازدهم،در گستره ی آموزش و پرورش یکی از گزینش ها و انتصابات بجا و شایسته،انتخاب محمود مهرمحمدی به عنوان سرپرست دانشگاه فرهنگیان بود. مهر محمدی،کارشناس آموزشی باتجربه و آشنا به آموزش و پرورش نوین و کارکردهای آن می باشد و از این رو می توان گفت که یکی از بهترین گزینش های فانی،وزیر آموزش و پرورش،بوده و هست. اما خبرهایی که از گوشه و کنار به گوش می رسد حکایت گر این است که کار بهسازی دانشگاه فرهنگیان - که به نوبه ی خود یکی از سازه های بهسازی آموزشی می تواند باشد- آنچنان که باید و شاید،به خوبی پیش نمی رود.چندی پیش محمود مهرمحمدی در نشست مشترک شورای معاونان وزارت آموزش و پرورش و هیات رئیسه دانشگاه سخنانی گفت که نشان می دهد ایشان در راه بهبود این دانشگاه کار سختی پیش رو دارد و نیازمند همراهی فرادستان دیگر آموزشی است : "تمرکز ما بر کیفیت است و معتقدیم دانشگاه فرهنگیان دانشگاهی در خدمت آموزش و پرورش است. اما این خدمت در درجه نخست در کیفیت تبلور پیدا می‎کند، نه در کمیت. اگر نتوانیم پاسخگوی گستره ی نیاز وسیع آموزش و پرورش به نیروی انسانی باشیم و پوشش 100 درصدی داشته باشیم، باید بتوانیم آن بخش از نیازهای آموزش و پرورش که تأمین می‎کنیم، کیفیت لازم را داشته باشد. ..  اگر چه در مراکز تربیت معلم، بسیاری اتفاقات مثبت در نگرش‎ها و رویه‎ها وجود داشته، اما نیاز به نوسازی در این موضوع احساس می‎شود. لذا یکی از چالش‎های ما این است که در راستای برخی تحولات با بعضی از مقاومت‎ها که ریشه در سنت تربیت معلم دارد، مواجه هستیم. .. لزوم جذب استعدادهای برتر جامعه به دانشگاه فرهنگیان؛ سطح نازل مشارکت عوامل و نهادهای سهیم و مؤثر و لزوم تعهد به تکوین شخصیت چند وجهی معلمان با رویکرد شایسته محوری؛ ناهمسویی جریان تربیت نیروی انسانی متخصص در آموزش عالی کشور و ضرورت تأمین کادر علمی مورد نیاز دانشگاه با اختصاصات فرهنگی، تربیتی، علمی و آموزشی، حاکمیت مدیریت تحکمی و غیراقناعی در برخی سطوح دانشگاه و لزوم ایفای نقش رهبری تحولی و تربیتی توسط مدیران...  از جمله چالش‎های پیش روی ما در دانشگاه فرهنگیان است." با این رو،بسیاری از کسانی که دل در گرو بهبود و پیشرفت آموزش و پرورش کشور دارند و یکی از راهکارهای بلند مدت آن را در بهبود دانشگاه فرهنگیان جست و جو می کنند و از دور و نزدیک با این دانشگاه در پیوندند از ایشان،انتظار مدیریتی نیرومند و انجام کارهای عملی سازنده تری در راستای دگرگونی شرایط دانشگاه فرهنگیان دارند.

http://www.armandaily.ir/?NPN_Id=626&pageno=5

عضو کانون صنفی معلمان درگفت‌وگو با ایلنا: روش ارزشیابی توصیفی منجر به بیسوادی دانش آموزان می‌شود

               

 ضعف‌های روش‌ ارزشیابی توصیفی در مقطع ابتدایی باید برطرف شود زیرا استفاده از این روش در مقطع اول متوسطه موجب افت تحصیلی بیشتر دانش‌آموزان می‌‌شود.

آموزگار و عضو کانون صنفی معلمان گفت: تبعات اجرای روش ارزشیابی توصیفی در مقطع ابتدایی چیزی جز بیسواد شدن دانش‌آموزان نیست.

محمد نیک ‌نژاد در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا در مورد روش ارزشیابی توصیفی در مقطع ابتدایی گفت: ارزشیابی توصیفی روش خوبی برای ارزشیابی دانش‌آموزان است اما با توجه به شرایط و زمینه‌هایی که وجود دارد، قابل اجرا نیست.

وی با اشاره به اینکه ارزشیابی در پایه ششم ابتدایی در برخی مدارس تهران به صورت کمی و نه توصیفی اجرا شد، افزود: اگر ارزشیابی توصیفی از نظر اجرا مشکلی نداشت به طور حتم دانش آموزان در پایه ششم ابتدایی در همه جا به روش توصیفی ارزیابی می‌شدند.

وی با اشاره به اینکه روش ارزشیابی توصیفی در مقطع ابتدایی به صورت دست و پا شکسته اجرا شده است، افزود: در این مقطع از دانش‌آموزان امتحان گرفته می‌شود اما نمره در قالب توصیفاتی همچون خوب، متوسط، عالی و یا بسیار خوب در نظر گرفته می‌شود و به عبارتی می‌توان گفت سیستم همان نمره دادن است اما فقط اسم آن عوض شده است.

نیک‌نژاد تصریح کرد: با این کارها به روش‌ ارزشیابی سنتی هم ضربه زده‌اند، و آن را از بین برده‌اند و چیز جدیدی هم نتوانستند جایگزین کنند.

وی با تاکید بر اینکه زمینه‌های اجرای روش‌ ارزشیابی توصیفی در مقطع ابتدایی وجود ندارد، افزود: تبعات اجرای روش ارزشیابی توصیفی در مقطع ابتدایی چیزی جز بیسواد شدن دانش‌آموزان نیست، بیسوادی از این نظر که دانش‌آموزان برای ارتقا به پایه‌های بالاتر باید حداقل‌هایی را در درس‌های مختلف کسب کنند که این مدل ارزشیابی کسب این حداقل‌ها را با چالش مواجه می‌کند.

نیک ‌نژاد با اشاره به اینکه معلمان ابتدایی انگیزه و توان اجرای ارزشیابی روش توصیفی را ندارند، افزود: در روش ارزشیابی توصیفی قرار بر این بود هر دانش آموز یک پرونده داشته باشد که معلم در هر جلسه در مورد هر یک از دانش‌آموزان به 25 تا 30 سوال پاسخ دهد این در حالی است که وقتی کلاسی 30 دانش آموز دارد معلم چقدر وقت دارد که در هر جلسه به همه این سوالات پاسخ دهد، همین مساله باعث می‌شود  پرونده کنار گذاشته شود و معیارهایی از جانب رئیس مدرسه و یا معلم ملاک قرار گیرد.

وی همچنین در مورد اجرای روش ارزشیابی ترکیبی؛ شامل روش های کمی و توصیفی در مقطع اول متوسطه از سال تحصیلی آینده گفت: از آنجا که روش ارزشیابی توصیفی در مقطع ابتدایی با مشکلاتی همراه است بنابراین اجرای این روش در مقطع متوسطه اول باعث آشفتگی بیشتر می‌شود.

نیک ‌نژاد افزود: مشکلات روش ارزشیابی توصیفی هنوز حل نشده است و استفاده از این روش در مقطع متوسطه اول همان طورکه گفتم باعث آشفتگی بیشتر و پا درهوایی روش ارزشیابی سنتی می‌شود.

وی افزود: مهمترین کاری که باید صورت بگیرد این است ضعف‌های روش‌ ارزشیابی توصیفی در مقطع ابتدایی برطرف شود زیرا استفاده از این روش در مقطع اول متوسطه موجب افت تحصیلی بیشتر دانش‌آموزان می‌ شود.

پایان پیام

http://ilna.ir/news/news.cfm?id=179026

ویژه نامه روزنامه "شهروند"

 بخش "طرح نو" روزنامه شهروند،امروز ( دوشنبه دوم خرداد) ویژه نامه ای است چهار صفحه ای درباره ی آموزش و پرورش. در این ویژه نامه، 9 نوشته و گفت و گو از :  محمد رضا نیک نژاد، اسماعیل عبدی،علیرضا هاشمی سنجانی،مهدی بهلولی،سارا شمیرانی،علی فرهمند،احمد پورنجاتی،جلال جلالی زاده و مرتضی مبلغ منتشر شده است.

http://www.shahrvand-newspaper.ir/default/default.aspx?no=312&dn=2&pid=9&rnd=W7pq4W&p=&y=93&m=04&d=02

"طرح فرهنگ" نیازمند نیرومندسازی

           

                                  مهدی بهلولی،روزنامه شهروند،1 تیر93

یکی از طرح هایی که از چندی پیش در آموزش و پرورش به اجرا درآمده  "طرح فرهنگ" است. طرح فرهنگ زیر نظر موسسه صندوق ذخیره فرهنگیان می باشد و بدین گونه است که فرهنگیان شاغل و بازنشسته،پس از نام نویسی،می توانند ماهانه تا سقف سیصد هزار تومان،شماری- حدود بیست قلم- از کالاهای مورد نیاز خود را با تخفیفی سرجمع نزدیک به سی درصد،از فروشگاه های آموزش و پرورش،تهیه نمایند. البته شمار و یا وزن کالاها محدودیت دارد. برای نمونه هر فرهنگی در ماه می تواند تنها یک کیسه برنج 5 کیلویی گلستان خریداری نماید. تنوع کالا هم چندان زیاد نیست و محدود به شرکت هایی است که در این طرح شرکت دارند. با این رو می توان گفت که کیفیت کالاها،در کل،رضایت بخش است.

 اما نکته مهم این است که هم اکنون بیشتر فروشگاه های بزرگ سراسر کشور،کالاهای خود را با تخفیفی پیرامون ده درصد می فروشند،که البته به دلیل تنوع جنس،خریدار از قدرت انتخاب بیشتری برخوردار است. پس با این شرایط می توان گفت که در طرح فرهنگ و با خرید سیصد هزار تومان در ماه،و در نسبت با خرید از فروشگاه های بزرگ،ماهانه چیزی پیرامون 50 هزار تومان،به سود خریدار فرهنگی طرح فرهنگ تمام می شود. روشن است که این مبلغ،پول چندانی نیست که بتواند بر زندگی و معیشت فرهنگیان،تاثیری چشمگیر داشته باشد. اگر به این مسآله هم دقت شود که از آغاز دولت یازدهم و در گستره ی آموزش و پرورش،طرح فرهنگ- به ویژه با توجه به دگرگونی های نخستین طرح و بحث کارت بانک سرمایه و لغو آن- یکی از رسانه ای ترین طرح های اقتصادی است،می توان پذیرفت که،دست کم آنگونه که هم اکنون در حال اجراست،طرح نیرومند و اثرگذاری به شمار نمی آید. همین جا بد نیست به برخی از سخنان،شهاب الدین غندالی،مدیر عامل صندوق ذخیره فرهنگیان در روز بازگشایی فروشگاه های مجری این طرح نگاهی بیندازیم و سپس داوری نماییم که آیا این طرح  را می توان در راستای انگیزه های راه اندازی آن به شمار آورد یا نه : " مشکلات و دغدغه های اقتصادی معلمان بر ایجاد ناهنجاری ها در سطح جوامع تآثیر بسزایی دارد. عدم وجود فرصت کافی برای مطالعه معلمان،بواسطه مشکلات اقتصادی آنان موجبات حضور بدون مطالعه آنان در کلاسهای درس را فراهم می نماید. در راستای تامین معیشت فرهنگیان تصمیم گرفتیم با ارائه خدمات رفاهی،هزینه‌های معلمان را کاهش دهیم که اولین اقدام، سبد مصرف روزانه و ماهیانه برای معلمان است." باری امیدواریم که این نخستین گام،هر چه زودتر از سوی تصمیم گیرندگان آن،بازاندیشی و نیرومندتر گردد تا در زندگی و معیشت فرهنگی تآثیر بایسته و شایسته بگذارد.

http://www.shahrvand-newspaper.ir/default/default.aspx?no=311&dn=1&pid=17&rnd=UMDeFi&p=&y=93&m=04&d=01#

اصرار مدیران مدارس به ثبت نام اجباری دانش آموزان تجدیدی در هنرستانها

                          

موضوع ثبت نام اجباری دانش آموزان تجدیدی در هنرستانها به رغم آنکه وزیر آموزش و پرورش و همچنین رئیس آموزش و پرورش شهر تهران بارها دستور بر لغو آن داده و حتی دستورالعمل آن نیز صادر شده است، همچنان در برخی از مدارس شهر تهران ادامه دارد.

به گزارش خبرنگار مهر، موضوع ثبت نام اجباری دانش آموزان تجدیدی در هنرستانها از سال گذشته و با صدور بخشنامه از سوی آموزش و پرورش شهر تهران و با هدف رونق هنرستانها مطرح شد که این موضوع منجر به اعتراض بسیاری از والدین شد.

سید مهدی یزدی خواه رئیس وقت آموزش و پرورش شهر تهران به منظور عملیاتی شدن برنامه پنجم توسعه برای توسعه هنرستان ها اقدام به صدور این دستورالعمل کرد که در نهایت و با توجه به اعتراض دانش آموزان و والدین آنها ملغی اعلام شد و دوباره دستورالعل لغو آن صادر و به روسای مناطق آموزش و پرورش صادر شد.

مدیران مدارس دستورالعمل لغو شده را اجرا نمی کنند

اما در این میان برخی از مدیران مدارس شهر تهران دستورالعمل لغو شده وزیر آموزش و پرورش و رئیس آموزش و پرورش شهر تهران را اجرا نمی کنند و همچنان اصرار به ثبت نام اجباری دانش آموزان در هنرستانها دارند.

مهدی بهلولی دبیر یکی از دبیرستانها در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: در حال حاضر امتحانات دانش آموزان به اتمام رسیده و بسیاری از دانش آموزان مقطع متوسطه اول در حال دریافت کارنامه های خود و برگه هدایت تحصیلی هستند.برخی از مدیران مدارس به دانش آموزانی که در یک یا دو درس نمره قبولی را کسب نکرده اند، اعلام کرده باید به هنرستان بروند.

او درباره اینکه این بخشنامه سال گذشته از سوی آموزش و پرورش شهر تهران لغو شده بود، توضیح داد: این مدیران هنگامیکه با اعتراض والدین و دانش آموزان مواجه می شوند، می گویند که هیچ دستورالعمل لغو شده ای به دست ما نرسیده است و تا زمانیکه این بخشنامه به دست ما نرسد، ما براساس مصوبه سال گذشته اقدام خواهیم کرد.

صحبتهای این دبیر در حالی است که دستورالعمل لغو بخشنامه هم از سوی علی اصغر فانی در روزهای ابتدایی آغاز به کارش در آموزش و پرورش و همچنین از سوی رئیس وقت آموزش و پرورش شهر تهران صادر شده بود.

وزیر آموزش و پرورش در همان روزهای نخست آغاز به کارش گفته بود: به محض اطلاع این موضوع را پیگیری کرده و مانع از اجرای آن شدم. والدین یا دانش آموزان تجدیدی نگران نباشند و هیچ اجباری برای رفتن آنها به هنرستان وجود ندارد.

به گفته فانی، فلسفه توسعه هنرستان ورود دانش آموز به بازار کار است. اگر قرار باشد با اجبار دانش آموزی را به هنرستان بفرستیم، قطعاً تاثیرگذاری لازم را در بازار کار نخواهد داشت.

والدین تخلفات را به ستادهای ثبت نام مدارس اعلام  کنند

مسعود ثقفی رئیس اطلاع رسانی آموزش و پرورش شهر تهران در پاسخ به خبرنگار مهر مبنی بر اینکه چرا برخی از مدیران مدارس دستورالعمل لغو شده سال گذشته را اجرا نمی کنند، گفت: هنوز هیچ موردی به ما گزارش نشده است. اما تا آنجا که در جریان هستم رئیس سابق آموزش و پرورش شهر تهران در 28 شهریور 1392  دستورالعمل لغو را با شماره 7/117456 صادر کرده است.

به گفته وی، در دستورالعمل ابلاغی رئیس وقت آموزش و پرورش به صراحت اعلام کرده است که دانش آموزان تجدیدی پس از دریافت نمونه برگ هدایت تحصیلی پس از امتحانات شهریور ماه نسبت به انتخاب رشته اقدام کنند.

ثقفی با بیان اینکه دستورالعمل در سال گذشته به تمامی ادارات و مناطق آموزش و پرورش و سپس به مدارس متوسطه ابلاغ شده است، توضیح داد: اگر مدیر مدرسه ای به بهانه عدم دریافت دستورالعمل لغو شده اقدام به ثبت نام اجباری دانش آموزان تجدیدی در هنرستان ها کند، تخلف انجام داده و باید والدین اعتراض خود را به اداره ارزیابی عملکرد کارکنان و پاسخگویی به شکایات منطقه اعلام کنند.

زمان رسیدگی به شکایات مردمی در آموزش و پرورش 72 ساعت است

رئیس اطلاع رسانی آموزش و پرورش شهر تهران، صحبت های خود را اینگونه تکمیل کرد: تمامی والدین در صورت مشاهده هر گونه تخلف به هنگام ثبت نام اعم از دریافت وجه، برخوردهای ناشایست، عدم رعایت بخشنامه ها و ... می توانند به واحد ارزیابی عملکرد و پاسخگویی به شکایات منطقه مراجعه کنند. اگر پاسخ لازم را دریافت نکردند به همین اداره در آموزش و پرورش شهر تهران و در نهایت به وزارتخانه مراجعه کنند.

ثقفی گفت: یکی از مهمترین معضلات در موضوع رسیدگی به شکایات آن است که والدین معترض با این تصور که به شکایات آنها رسیدگی نمی شود و یا بهانه کاغذبازی و بروکراسی های اداری را می آورند و  از راه قانونی تخلف ها را به آموزش و پرورش اعلام نمی کنند. این در حالی است که زمان رسیدگی به شکایات والدین حداکثر 72 ساعت است و اگر والدین شکایات خود را در هر زمینه ای اعلام کنند، قطعاً به سرعت نتیجه می گیرند.

به  گزارش خبرنگار مهر، با اتمام فصل امتحانات و اعلام نتایج، دانش آموزان اول دبیرستانی باید برگه هدایت تحصیلی خود را برای انتخاب رشته و ثبت نام در مدرسه مورد نظر دریافت کنند، اما در این شرایط و با توجه به تصمیم های خودسرانه برخی از مدیران مدارس دانش آموزان تجدیدی اول دبیرستانی در حال حاضر بلاتکلیف هستند که آیا ملاک ثبت نام در رشته مورد نظر خودشان ،برگه هدایت تحصیلی خرداد ماه است یا شهریور ماه؟!

http://www.mehrnews.com/detail/News/2311762