در سپهر آموزش

دانشگاه فرهنگیان و برخی نگرانی ها

مهدی بهلولی،روزنامه آرمان، 3 تیر 93

بهسازی آموزشی،جریانی کمابیش همیشگی در سطح همه ی کشورهای جهان است. یعنی با دگرگونی های اجتماعی،فرهنگی،سیاسی،فنآوری و ... گستره ی آموزش هم در حال دگرگونی و نیازمند هماهنگ شدن با شرایط نوین می باشد. اما اگر بر لزوم بهسازی،همداستانی و همرایی وجود دارد- که به طور چشمگیری در میان اغلب اندیشه وران آموزشی جهانی دیده می شود- در شیوه و راهبردهای انجام آن، اختلاف دیدگاه هست. خصوصی سازی آموزش و پرورش و روش های مختلف آن، پرداخت حقوق به آموزگاران بر پایه امتیازهای آنان، دگرگونی های ساختاری آموزش و پرورش،و ... از جمله راه های بهسازی آموزشی است که در ارزیابی درستی و نادرستی آنها،اختلاف نظر بسیاری وجود دارد و معرکه ای هستند برای آرا گوناگون. اما یکی دو ایده آموزشی هست که همرایی بیشتری را با خود به همراه دارد. جذب نیروی انسانی مستعد و پرورش آموزگار توانمند،از جمله همین رهیافت های بلند مدتی است که کمابیش به نزد همگان پذیرفته شده است. البته برخی از اندیشمندان بر این باورند که آموزگار،پرورش و تربیت نمی شود بلکه کشف می گردد. یعنی آموزش و پرورش باید با فرآیند گزینشی درخور،بتواند به کشف و سپس جذب افراد فراخور آموزشگری بپردازد. ناگفته پیداست که حتی در این نگاه هم،فرآیند پرورش آموزگار،ارزش خود را از دست نخواهد داد. این نکته نیز درخور یادآوری است که گزینش آموزگار،هر اندازه هم،درست و علمی انجام پذیرد اگر شرایط مادی و معنوی کاری آن در مدرسه مناسب نباشد،در بهسازی آموزشی نمی تواند چندان اثرگذار بیفتد. هم اکنون در گستره ی آموزش و پرورش،آموزگاران بسیاری هستند که با انگیزه های بسیار،پا به این گستره نهاده اند اما پس از چندی،بیشتر انگیزه و امید خویش را از دست داده و به روزمرگی افتاده اند.

باری،با روی کار آمدن دولت یازدهم،در گستره ی آموزش و پرورش یکی از گزینش ها و انتصابات بجا و شایسته،انتخاب محمود مهرمحمدی به عنوان سرپرست دانشگاه فرهنگیان بود. مهر محمدی،کارشناس آموزشی باتجربه و آشنا به آموزش و پرورش نوین و کارکردهای آن می باشد و از این رو می توان گفت که یکی از بهترین گزینش های فانی،وزیر آموزش و پرورش،بوده و هست. اما خبرهایی که از گوشه و کنار به گوش می رسد حکایت گر این است که کار بهسازی دانشگاه فرهنگیان - که به نوبه ی خود یکی از سازه های بهسازی آموزشی می تواند باشد- آنچنان که باید و شاید،به خوبی پیش نمی رود.چندی پیش محمود مهرمحمدی در نشست مشترک شورای معاونان وزارت آموزش و پرورش و هیات رئیسه دانشگاه سخنانی گفت که نشان می دهد ایشان در راه بهبود این دانشگاه کار سختی پیش رو دارد و نیازمند همراهی فرادستان دیگر آموزشی است : "تمرکز ما بر کیفیت است و معتقدیم دانشگاه فرهنگیان دانشگاهی در خدمت آموزش و پرورش است. اما این خدمت در درجه نخست در کیفیت تبلور پیدا می‎کند، نه در کمیت. اگر نتوانیم پاسخگوی گستره ی نیاز وسیع آموزش و پرورش به نیروی انسانی باشیم و پوشش 100 درصدی داشته باشیم، باید بتوانیم آن بخش از نیازهای آموزش و پرورش که تأمین می‎کنیم، کیفیت لازم را داشته باشد. .. اگر چه در مراکز تربیت معلم، بسیاری اتفاقات مثبت در نگرش‎ها و رویه‎ها وجود داشته، اما نیاز به نوسازی در این موضوع احساس می‎شود. لذا یکی از چالش‎های ما این است که در راستای برخی تحولات با بعضی از مقاومت‎ها که ریشه در سنت تربیت معلم دارد، مواجه هستیم. .. لزوم جذب استعدادهای برتر جامعه به دانشگاه فرهنگیان؛ سطح نازل مشارکت عوامل و نهادهای سهیم و مؤثر و لزوم تعهد به تکوین شخصیت چند وجهی معلمان با رویکرد شایسته محوری؛ ناهمسویی جریان تربیت نیروی انسانی متخصص در آموزش عالی کشور و ضرورت تأمین کادر علمی مورد نیاز دانشگاه با اختصاصات فرهنگی، تربیتی، علمی و آموزشی، حاکمیت مدیریت تحکمی و غیراقناعی در برخی سطوح دانشگاه و لزوم ایفای نقش رهبری تحولی و تربیتی توسط مدیران... از جمله چالش‎های پیش روی ما در دانشگاه فرهنگیان است." با این رو،بسیاری از کسانی که دل در گرو بهبود و پیشرفت آموزش و پرورش کشور دارند و یکی از راهکارهای بلند مدت آن را در بهبود دانشگاه فرهنگیان جست و جو می کنند و از دور و نزدیک با این دانشگاه در پیوندند از ایشان،انتظار مدیریتی نیرومند و انجام کارهای عملی سازنده تری در راستای دگرگونی شرایط دانشگاه فرهنگیان دارند.