پیش دبستانی، از اینجا رانده و از آنجا مانده
مهدی بهلولی،تارنمای کانون صنفی معلمان ایران
چندی پیش که با برخی از دوستان کانون صنفی معلمان ایران به نزد یکی از فرادستان آموزش و پرورش رفته بودیم بحث سامانه ی آموزشی 3-3-6 افتاد. ایشان گفتند که "کسانی که نخستین بار به دنبال این طرح بودند می خواستند دوره ی دبستانی را شش ساله کنند اما نه با افزودن کلاس هفتم،بلکه با اضافه کردن دوره ی پیش دبستانی. اما اکنون برخی به دنبال این هستند که دوره ی پیش دبستانی را هم به ما تحمیل کنند. با شش ساله شدن دوره ابتدایی،دبستان های ما دیگر به هیچ رو جا ندارند." (نقل به مضمون)
هم اکنون آموزش و پرورش،مسئولیت دوره ی پیش دبستانی را به گردن سازمان بهزیستی می اندازد و سازمان بهزیستی هم به گردن آموزش و پرورش. در یکی از واپسین سخنان در این باره،همایون هاشمی،رییس سازمان بهزیستی کشور،در گفت و گو با خبرگزاری تسنیم گفت : " بر اساس قانون، ارائه خدمات به کودکان تا پایان چهار سالگی به عهده سازمان بهزیستی است؛ ما برای این تکلیف، قانونی عمل کردیم و با ایجاد یک شبکه غیردولتی یعنی مهدهای کودک، این بحث را پوشش دادیم و به 20 هزار مهدکودک در سراسر کشور مجوز فعالیت دادیم اما رویکرد ما در این زمینه توسعه کمی مهدهای کودک نیست و این رویکرد منطبق بر تفکر با محور دینی و اجتماعی است. مهدهای کودک در حال حاضر از شرایط خوبی برخوردارند، برای آن‌ها در همکاری با حوزه علمیه و ستاد اقامه نماز، تولید محتوا شده و در هر مهد یک مربی قرآن حضور دارد و در صدد تاسیس مهدهای آدینه، مسجد- مهد و مهدهای قرآنی هستیم. از 4 سالگی به بعد، آموزش کودکان بر عهده آموزش و پرورش است اما چون برخی از مهدها، کودکان را در دوره پیش‌دبستانی نیز پذیرش می‌کردند ما بخشنامه‌ای دادیم که اگر آموزش و پرورش با سازمان بهزیستی در هر استان تفاهم کنند و مهدها ظرفیت کودکان در دوره پیش‌دبستانی را داشته باشند این موضوع منعی ندارد اما برگزاری پیش‌دبستانی وظیفه ذاتی آموزش و پرورش است."
گذشته از کیفیت کاری که در مهدکودک و پیش دبستانی ها دارد اجرا می شود و این که این پرورشی که همایون هاشمی از آن دفاع می کند تا چه اندازه فراخور زندگی نوین است و تا چه اندازه با فرهنگ مردم در پیوند است، باید پذیرفت که هم اکنون وضعیت پیش دبستانی در ایران،که برابر سند برنامه درسی ملی،یک دوره ی دو ساله است،در پرده ای از ابهام است. پیش دبستانی کیفی و فراخور زندگی این زمانه،به ویژه در منطقه هایی از ایران که زبان مادری آنان فارسی نیست و در یادگیری این زبان با دشواری و سختی هایی روبه رو هستند،یکی از دوره های آموزشی بایسته است. شوربختانه، سپهر آموزشی ایران،که آزمون و کنکورزده است، به جای تآکید بر آموزش هایی همچون آموزه ها و آموزش های شهروندی و محیط زیستی،به دنبال پر کردن ذهن دانش آموزان دوره های متوسطه اول و به ویژه دوم با فرمول های ریاضی و فیزیک و شیمی و ... است.
درخور درنگ، رویکردی است که آموزش و پرورش در برخورد با دوره ی پیش دبستانی برگزیده است. از یک سو مسئولیت این دوره را نمی پذیرد و حاضر نیست در این زمینه هزینه ای کند،از سوی دیگر آن را اجباری می کند! آموزش و پرورش در دوره پیش دبستانی،هم می خواهد سیاست گذاری کند و پرورش موردنظر خودش را،که سخت به زیر پرسش و با فرهنگ بیشتر مردم ناهمخوان است(همانند بحث تفکیک جنسیتی در پیش دبستانی ها و برای کودکان 6- 5 ساله)،انجام دهد و هم مسئولیت اجرای آن را به گردن سازمان بهزیستی می اندازد و هزینه اش را به گردن خانواده ها!
باری،دوره پیش دبستانی،گویا هم اکنون نیاز به دخالتی فراتر از آموزش و پرورش دارد. بهتر است دولت تدبیر و امید،مساله ی پیش دبستانی و پا درهوا بودن آن را در دستور کار خود بگذارد و با نگاهی ملی، به آن بنگرد. نباید فراموش کرد که پیش دبستانی در بیشتر کشورهای توسعه یافته، کیفی و رایگان است. اگر نسلی مدنی،اجتماعی و شاد می خواهیم باید برای پرورش آن،هزینه کنیم و برنامه ریزی به روز و فراخور داشته باشیم؛دوره ی پیش دبستانی بی گمان یکی از همان جاهایی است که نباید فراموش کرد.
http://moaleman.org/index.php?option=com_k2&view=item&id=770:2014-11-01-04-47-50&Itemid=634
