یار آزاری و رقیب نوازی

                  

            حسین رمضانی،سخن روز،تارنمای کانون صنفی معلمان ایران

 نهادها و سازمان های مدنی و صنفی در یک جامعه متکثر و بالنده تنها از راه ارتباط مسمتر با بدنه ی جامعه می توانند رشد یابند و به مسوولیتهای اصلی خود عمل نمایند. سازمان های مردم نهاد در مقابل هیمنه دولت تنها با نیت خیر و نگاه به فردایی بهتر و برای ایجاد جامعه ای سالم تر  دل به دریا می زنند و تلاش می کنند. دولت تدبیر و امید نیز  با شعارهای گوش نواز و امید دهنده ای در دوره انتخابات و پس از آن، ذهن و دل و رای مردم را تسخیر کرد. هنوز هم بسیارانیم ما که امید به این آوای  گوش نواز داریم ولی نه مدهوش  بلکه هوشیار، به دنبال و موید آن در حرکت ایم. کانون صنفی معلمان ایران پس از آخرین جلسه مشورتی خود نگاه مثبت انتقادی نسبت به دولت را برگزید. این با وجود این است که فانی به عنوان نماینده مستقیم دولت در حوزه کاری کانون بازتاب دهنده نظرات و نگاه دولت است و پاسخ گو و مسوول عملکرد خویش و دولت باید باشد. اما آنچه در طول یک سال گذشته که از عمر دولت گذشته است چه در خود وزارت خانه و چه در دیگر زمینه ها غیر از یار آزاری و رقیب نوازی نبوده است. 

فیلتر کردن سایت کانون صنفی معلمان اعضای  کانون را در بهت و حیرت فرو برد. مطلبی که به واسطه آن سایت در محاق رفت یک مطلب قدیمی و مرتبط با همکار در بندمان رسول بداقی و منقول از یک سایت دیگر بود.  پس از یک ماه از انتشار این مطلب به عنوان دست مایه ای برای دل آزاری معلمان مورد غضب قرار گرفت و طی نامه ای خواستار حذف آن از سایت شدند. کانون نیز که مجدانه علاقه مند است که این باریکه اتصال خود با بدنه همکاران را حفظ کند ، با بغضی فرو خورده به تیغ سانسور گردن نهاد.

با وجود این که  در کارگروه تعیین مصادیق مجرمانه دولت دست بالا را دارد و نماینده وزیر آموزش و پرورش نیز حضور دارد. 

آیا این فیلترینگ نشان دهنده تحدید آزادی گفتار و اندیشه در سطح گتسرده تری از دولت دهم است؟ آیا نمی توان هنوز در دولت یازدهم حضور پر رنگ عناصر دولت گذشته و تفکری که منتسب به رییس جمهور گذشته شناخته می شد را در سطح معاون وزیر و در بدنه ی وزارتخانه یافت؟

اینک سوال های بسیاری در ذهن اعضای فعال جامعه مدنی ایران وجود دارد که بی پاسخ عملی مانده است.

گر چه رییس جمهور و وزیرانش در بسیاری از موارد به روشنی از همراهی دولت برای ایجاد تحولی در عرصه ایجاد بستر مناسب تری برای شنیده شدن صدای سازمان های مردم نهاد و تقویت آنان سخن گفته اند اما متاسفانه برخی رفتارها چنان بر خلاف  گفته های این عزیزان است انگیزه ها و انرژی دلسوزان این مرز و بوم رو به افول می گذارد. امیدواریم باز هیچ اهریمنی نتواند گرد یاس را بر شکوفه های امید بنشاند.

http://moaleman.org/index.php?option=com_k2&view=item&id=422:2014-08-01-20-58-37