تشکل‌های صنفی چراغ راه معلمان

                       

                            محمد خاکساری،روزنامه آرمان،24 تیر 93

 سال‌هاست که مشکلات صنفی و معیشتی معلمان را می شنویم و عموما این مشکلات را به گردن دولت، وزیر و ... می‌اندازیم اما، یکی از دلایل تثبیت مشکلات معیشتی معلمان، شانه خالی کردن خود معلمان از بار مسئولیت‌های صنفی است. به این معنا، ما معلمان نیز در وضعیت موجود آموزش و پرورش مسئول و مقصر هستیم. ما می‌توانیم و باید با حضور فعال خویش در تشکل‌های صنفی و غیرسیاسی به دستاوردهای ارزشمندی دست یابیم. معلمان علاوه بر حضور در تشکل‌ها و شناخت راه و روش آنها، باید برعملکرد تشکل‌ها نظارت کنند تا اگر از مسیر صنفی خود خارج شدند به آنها تذکر دهند. لازمه برقراری و تداوم رابطه با تشکل‌ها، آگاهی از قواعد و اصول کار تشکل‌های صنفی است که تنها با حضور فعال در آنها امکان‌پذیر است. در این صورت سوالی که پیش می‌آید این است که برای شناخت بهتر تشکل‌ها چه باید کرد؟ در پاسخ به این سوال جواب‌های زیادی وجود دارد: باید اهداف و روش کار تشکل را با مطالعه عمیق اساسنامه بررسی کنیم. عملکرد آن تشکل را زیر نظر داشته باشیم. شایستگی، صداقت و لیاقت فعالان وهیأت مدیره تشکل‌ها را در عمل مشاهده کنیم و در صورت لزوم به آنها نقد بزنیم. در تلاش‌های صنفی، ترس از شکست و طرد شدن را از خود دور کنیم همانطورکه فعالان صنفی در هشت سال هزینه‌های فراوانی را به جان خریدند. بهتر است که به تصمیمات گرفته شده تشکل‌هاعمل کنیم‌. به این بیندیشیم که چگونه می‌توانیم وضع خود راتغییر دهیم و برای موفقیت صنفی تا چه حد انرژی لازم داریم؟ مشارکت ما چه تاثیری در روابط ما با تشکل مورد نظر دارد؟ بر مشکلات حقیقی شناخت داشته باشیم و آنها را تحت کنترل درآوریم. در این صورت با تلاش مداوم هر معلم، حرکت صنفی به تدریج پیش می‌رود. قضاوت عجولانه در مورد تشکل‌ها نداشته باشیم .مهم‌ترین تغییر در رفتار صنفی ما غلبه بر تنهایی و برقراری ارتباط مستمر با تشکل‌های صنفی است. از آنجا که هر حرکتی در هستی واکنشی دارد پاسخ حرکت صنفی ما نیز واکنش مطلوب به سود جامعه خواهد داشت. آموزش و پرورش هر کشوری سکوی پرتاب به سوی تعالی و ترقی جامعه است بنابراین، ما معلمان از یک سو به وظیفه صنفی خود عمل می‌کنیم و از سوی دیگر جامعه را به سوی پیشرفت و تعالی سوق می‌دهیم. معلمان همواره مورد اعتماد جامعه بوده‌اند. تشکل‌ها هم در راه رسیدن به اهداف خویش باید به نکات زیر توجه کنند: 1- تلاش کنند اعتماد معلمان را به تشکل‌های صنفی افزایش دهند تا معلمان از آنها حمایت و پشتیبانی کنند.2- برای تصمیم گیری و تحقق اهداف صنفی روی معلمان حساب کنند.3- در به دست آوردن خواسته ها خلاقیت، شجاعت و ابتکار نشان دهند. 4- افکار غیرسازنده صنفی را از خود دور سازند و با افزایش دید مثبت نسبت به یکدیگر، زمینه انجام کارهای مشترک را فراهم کنند.5- یکی از مهم‌ترین و کارآمدترین راه ارتباط تشکل‌ها با معلمان، گوش دادن به مشکلات صنفی و اجتماعی آنهاست تا بستر همدلی بیشتر فراهم شود.6- تشکل ها، معلمان را همانطور که هستند بپذیرند. این به معنی پذیرفتن کامل نظرات آنها نیست. با کمک یکدیگر می توان تغییرات مورد نظر را در تک تک‌مان ایجاد کرد.

* بازرس کانون صنفی معلمان ایران

http://armandaily.ir/?News_Id=83418