دگرگونی آب و هوا : زیان بارتر از آنچه می پنداریم

 

برنت سیلبای

برگردان : مهدی بهلولی

من چند سال پیش،درباره ی دگرگونی جهانی آب و هوا،مقاله ای نوشتم. به هنگام پژوهش درباره ی آن،به این نتیجه رسیدم که زمین در آستانه ی ورود به "شرایط گلخانه ای لگام گسیخته" است. ایده ی پشت "شرایط گلخانه ای لگام گسیخته" ایده ی بسیار ساده ای است. شرایط اقلیمی تا آن اندازه گرم می شود که الگوهای آب وهوا دگرگون گردد. ما با خشکی های درازمدت روبرو می شویم؛خشکی هایی که جنگل ها را به سرزمین های در خطر آتش درمی آورند. دگرگونی آب و هوا،توفان های صاعقه ی بیشتری پدید می آورد که می توانند جنگل ها را به آتش بکشند. با آتش گرفتن جنگل ها،گاز CO2 بیشتری به درون جو وارد می شود- CO2 گازی است که دما را در خود نگه می دارد. افزون بر این،در اثر آتش گرفتن جنگل ها،درختان روی زمین کمتر می شوند. درختان،گاز CO2 را از جو،جذب می کنند. پس ما نه تنها گاز نگه دارنده ی دمای بیشتری در جو داریم درختانی کمتری هم داریم که CO2 را نابود سازند. کره ی زمین بیشتر گرم می شود و این به آتش سوزی های بیشتر می انجامد. شکل های دیگر جذب کننده ی CO2 از بین می روند و زمین حتی گرم تر می شود. سرانجام ما می مانیم و شرایط گلخانه ای لگام گسیخته که نمی توانیم آنرا برگردانیم.

یافته های تازه،نشان می دهند که دگرگونی جهانی آب و هوا،جدی تر از آنی است که پیش از این می پنداشتیم. این یافته ها را می توان همچون نشانه ای بر این به شمار آورد که چه بسا برای توقف این روند دگرگونی جهانی آب و هوا،دیگر خیلی دیر شده باشد. اما آیا به راستی زمین دارد به سوی یک شرایط گلخانه ای لگام گسیخته گام برمی دارد؟ هنوز پاسخ روشنی به این پرسش،داده نشده است. اما چه بسا چنین باشد. پژوهش ها نشان می دهد که یخ- خاک های قطب شمال،برای نخستین بار در صدهزار سال گذشته،دارند آب می شوند. یخ های قطب شمال،با میزان هشدار دهنده ای ذوب می شوند. بر قطب جنوب- از آنجایی که رو به گرم شدن می رود- نام "حیوان از خواب ِ زمستانی بیدار شده" گذاشته اند. این قطب،درجه حرارت و سطح آب اقیانوس را هم دارد تغییر می دهد.

 به عنوان پیامد دگرگونی آب و هوا- در بدترین سناریوها- دانشمندان پیش بینی می کنند که در صد سال آینده،بیش از یک میلیارد تن،جان خود را از دست بدهند. آنهایی هم که خواهند ماند در شرایط سختی زندگی خواهند کرد- با غذای کم،آب و هوای پیش بینی ناپذیر،و بیمارهای آب و هوای گرم،که همه جا را خواهند گرفت.

 اما ما چه می توانیم بکنیم؟ پیشنهاد این بوده است که باید انتشار گاز CO2 را کاهش دهیم و شمار کارخانه ها را به سطوح دوران پیشا- صنعتی برگردانیم. من نمی دانم که در یک چارچوب زمانی کوتاه مدت،این کار چگونه ممکن است اما به گمانم بایسته است که در این راستا بکوشیم. مسآله این است که بسیاری از کشورها،بر این باورند که بر اثر کاهش انتشار CO2،اقتصادشان زیان خواهد دید. باوری کودکانه،چرا که بی گمان اقتصاد،زیان بیشتری خواهد دید اگر کشاورزی ناممکن گردد و مردم در گرسنگی زندگی کنند. با این رو،من بعید می دانم که واکنشی سریع از دولت ها و شرکت ها رخ دهد. وظیفه ی مردم است تا دگرگونی را پدید آورند. اگر مردم سوخت های فسیلی را تحریم کنند آنگاه اقتصاد متآثر خواهد شد و شرکت ها را ناگزیر می سازد تا سیاست هایشان را تغییر دهند. اگر مردم گوشت کمتر ی بخورند(میلیاردها گاو،میلیاردها تن متان- یکی دیگر از گازهای گلخانه ای- تولید می کنند) درخواست گوشت گاو هم کمتر خواهد شد. این یعنی پرورش گاوهای کمتر و کاهش انتشار یکی دیگر از گازهای زیان بخش.

 ما باید از خودمان پشتیبانی کنیم،ما باید خودمان دگرگونی را پدید آوریم. ما نمی توانیم به امید دولت هایمان بنشینیم؛ بایستی کاری کنیم. کاری که زندگی بخش است. زمین،سیاره ی ماست،بیایید آنرا نجات دهیم.

http://www.def-logic.com/articles/climate_change.html