یارانه برای آموزش

دکتر حسین رفیعی در گفت و گو با نشریه ی چشم انداز ایران،شماره 81، شهریور و مهر 92،ص 71 :

دولت ها،یارانه انرژی نمی دهند ولی برای توسعه مملکت،یارانه بهداشت و آموزش می دهند. مهم ترین عامل توسعه انسانی است یعنی اکنون کشورهای انگلوساکسون مانند انگلیس که "خدمات بهداشت و درمان ملی دارند" همه خدمات بهداشتی و درمانی و آموزش رایگان است. در بعضی کشورهای سوسیال دموکراسی مانند کشورهای اسکاندیناوی حدود 40 درصد تولید ناخالص ملی خود را در خدمات اجتماعی مصرف می کنند که نیروی انسانی خود را بتوانند تربیت کنند. یک کودک سوئدی،نروژی یا دانمارکی هیچ دغدغه ای ندارد. 18 ساله که شد پدرش برای او جشن استقلال می گیرد. جشن استقلال یعنی از خانه پدری بیرون برود،استخدام می شود و یارانه تحصیل یا حقوق می گیرد. شهریه نمی دهد. اگر کار کند می تواند به موقع مسکن و ماشین بخرد. در ایران اشکال کارهای احمدی نژاد این نبود که یارانه کالاها را قطع کرد،بلکه بقیه مسائل مکمل آن را انجام نداد. نتیجه این شد که می گویند 70 درصد هزینه های بیمارستانی را مردم باید خودشان بدهند و بعضی ها که به بیمارستان می روند باید تمام زندگی خود را بفروشند. اکنون دانشگاه های دولتی را هم خصوصی کردند. دانشجوی شبانه و روزانه می گیرند. دانشجوی کارشناسی ارشد اگر قرار باشد ترمی دو میلیون تومان شهریه بدهد،درس خواندن اقتصادی نیست.