آموزش تک جنسیتی یا آمیخته؟(بخش 1)

 

لوییس آرچر / برگردان : مهدی بهلولی

(توضیح : "انجمن آموزگاران و استادان انگلستان"،در سال 2004 کتابی را منتشر کرد با نام "رهیافتی تازه به جنسیت در آموزش و پرورش". متن زیر برگردانی است از فصل پنجم این کتاب،که در چند بخش خدمت خوانندگان و دوستان گرامی ارائه می شود. برای دریافت متن خود کتاب،به پیوند زیر این نوشته بروید.)

 { لوییس آرچر :  در این فصل،من پاره ای مسآله ها و دلیل هایی را وارسی می کنم که درباره ی مدرسه های تک جنسیتی و آمیخته[مختلط] به میان می آید. من روی سه زمینه ی کلیدی تمـرکز می کنم که گفته می شود در آموزش تک جنسیـت( آموزش مدرسه ای با همجنس و/ یا گروه های همجنس در فضاهای آمیخته)هم برای پسران و هم برای دختران سودمند است؛یعنی در انگیزش موفقیت تحصیلی،تشویق به گزینه ها/اولویت های گسترده تر رشته های درسی،و کمک به توسعـــه ی اجتماعی.  نشان خواهم داد که این مساله،در واقع،یک موضــوع بسیار پیچیده ای است و هیچ روش سرراست "بهترینی"برای آموزش دختران و پسران وجود ندارد.{

 آموزش تک جنسیتی[single-sex schooling]نه تنها در انگلستان،بلکه همچنین،در بخش های دیگری از اروپا،استرالیا و نیوزیلند یک مساله است. گروه های زنان و هواداران حقوق مدنی در آمریکا،هم اکنون بر رییس جمهور بوش،فشار می آورند تا برنامه های مدرسه های تک جنسیتی بیشتر را رها نماید.

در 40 سال گذشته،شمار کلی مدرسه های تک جنسیتی در انگلستان،آشکارا کاهش یافته است،با این رو،جدا نمودن پسران و دختران در برخی موضوعات درسی،بیش از پیش،محبوب تر شده است. در انگلستان،گفت و گوها درباره ی برتری ها و محدودیت های آموزش تک جنسیتی،در سنجش با هم- آموزشی[co-education] ،تاریخی دراز دارد- اما بیش از همه،در پیوند با آموزش دبیرستانی،نه دبستان یا فضاهای پس از آموزش اجباری. این امر از فرض های مردم پسندی خبر می دهد که،بجز نوجوانی،کنش و واکنش آمیخته را،از دید آموزشی،"طبیعی تر" و از نظر اجتماعی و شناختی،بهتر می دانند.[مترجم : منظور نویسنده این است که بحث هم – آموزشی یا آموزش مختلط،تنها در دبیرستان و دوران نوجوانی در انگلستان محل بحث بوده است و در پیش و پس از این دوران- دبستان و دانشگاه- آموزش آمیخته،آموزشی طبیعی تر و پذیرفته می نماید.]

هواداران هم- آموزشی در سطح دبیرستان،استدلال می کنند که این آموزش،گستره ی فراخی از سودمندی های اجتماعی را برای پسران و دختران به همراه دارد،مانند همتاسازی رابطه های جنسیتی "طبیعی" در جامعه [مترجم : به این معنا که آموزش مختلط،همانند رابطه ی طبیعی دو جنس در جامعه و نسخه ی دوم آن است.] و اثرپذیری پسران از رفتار "فرهیخته" دختران. در انگستان،همراستا با افزایش هم- آموزشی،جنبش مدرسه ی جامع در بخش دولتی در سال های پس از جنگ،آموزش تک جنسیتی بسیار کاهش یافته است. با این رو،در طول سال های 1980،رشدی از نقدهای فمینیستی از هم- آموزشی،نگاه ها را به شیوه هایی دوخت که در آنها،نابرابری های جنسیتی معمول در جامعه،در آموزش آمیخته،به "بازندگی" دختران می انجامد. در آن زمان،رّزماری دیم و دیگران،پیشنهاد دادند که مدرسه ها و / یا کلاس های تک جنسیتی،می توانند کلید افزایش برابری فرصت ها باشند.

در سال های اخیر،آونگ،دیگربار نوسان نموده است،اما این بار،از نگرانی گسترده ی "کم کوشی" ادعا شده ی پسران. اگرچه،در این باره که پسران براستی "در بحران" و کم کوشی هستند تردیدهای آکادمیک فراوانی هست،اما این ایده،که آموزش تک جنسیتی می تواند کم کوشی پسران در کلاس درس را کاهش بدهد،هنوز بسیار محبوب است. هم سو با این بحث،گروه های ویژه ای همانند برخی خانواده های مسلمان و انجمن های به جامانده از مدرسه های تک جنسیتی(همچون انجمن مدرسه های به جامانده ی دخترانه)همچنان تشویق و استدلال ورزی برای آموزش تک جنسیتی را  پی می گیرند.

اندیشه ی فمینیستی درباره ی سودمندی آموزش تک جنسیتی،در طول سال ها،گسترش یافته و گوناگون شده است،به ویژه در پاسخ به مسآله کم کوشی پسران؛مسآله ای که با در نظر گرفتن طبقه و قومیت،ارزیابی سراسر ساده نگرانه متفاوتی را دشوار می سازد. برای نمونه،آمارها نشان می دهند که نه همه ی دختران،سخت کوشند و نه همه ی پسران،کم کوش،و این که پسران/مردان هنوز هم از سطوح درآمد بالاتر در بازار کار لذت می برند- جایی که افزون بر جنسیت،طبقه و قومیت هم در نظر گرفته می شود. از این گذشته،فمینیست ها،بیش و کم،می پذیرند که نابرابری ها،نه تنها در تبعیض جنسی،بلکه در "نژاد"،طبقه و ... تداوم می یابند تا در درون مدرسه ها،زنده و بازآفرین گردند. باری،پرسشی که باقی می ماند این است که چگونه به بهترین روش می توان به این مسآله ها پرداخت.

آدرس کتاب :  

http://www.atl.org.uk/Images/Gender%20in%20education%203-19.pdf