هنرستان اجباری!
مهدی بهلولی،روزنامه آرمان،7/2/92
برابر سخنانی که چندی است از برخی کاربدستان کنونی آموزش و پرورش در رسانه ها بازتاب می یابد آموزش و پرورش تصمیم گرفته که درصد هرچه بیشتری از دانش آموزان را به رشته های کار و دانش و هنرستان ها سوق دهد. می دانیم که دانش آموزان دبیرستانی در پایان سال نخست دبیرستان می توانند با توجه به نمره های کارنامه ی خود انتخاب رشته نمایند و به شاخه ی نظری(ریاضی و فیزیک،علوم تجربی،علوم انسانی) بروند و یا گرایش کار و دانش و هنرستان را برگزینند. اما سیاست تازه ی آموزش و پرورش،گسترش هر چه بیشتر هنرستان و رشته های کار و دانش است و دلیل اصلی آنها هم این است که دانش آموزانی که به هنرستان می روند در آینده آسان تر از رشته های نظری می توانند کار و پیشه به دست آورند. برای نمونه حاجی بابایی،وزیر آموزش و پرورش در اسفند 91 گفت :" در کشور ما آمار کسانی که در هنرستان تحصیل کرده و سپس به سر کار می روند قریب به صد در صد است... قرار بود تا پایان برنامه پنجم 50 درصد دانش آموزان به سمت فنی و حرفه ای بروند این در حالی است که امروز می توانیم اعلام بکنیم تنها در دو سال اول اجرای برنامه یعنی تا مهر آینده ظرفیت ما برای ورود به هنرستانهای فنی و حرفه ای پر می شود. اما ایده آل ما ورود 70 درصد دانش آموزان به هنرستان هاست و امیدواریم بتوانیم تا پایان برنامه پنجم به این آمار دست یابیم ...هم اکنون در جامعه میلیونها شغل وجود دارد که صاحب ندارد و میلیونها انسان هستند که شغل ندارند این به این دلیل است که تعریف ما از شغل و شاغلی تعریف مناسبی نیست." چند روز پیش هم ابراهیم سحرخیز،معاون آموزش متوسطه ی وزیر آموزش و پرورش درباره ی رشته های کار و دانش و گرایش دانش آموزان چنین گفت : "در حال حاضر گرایش دانش‌آموزان کشور به هنرستان‌ها و مراکز فنی‌وحرفه‌ای حدود 45 درصد است. ما در برنامه چهارم و پنجم مکلف شدیم رویکرد توسعه رشته‌های فنی و حرفه‌ای و کار و دانش را داشته باشیم که باید تا آخر برنامه پنجم میزان توسعه رشته‌های مهارتی به 50 درصد برسد... اما اینکه بخواهیم خطای انجام شده در مورد رشته‌های نظری را این بار در رشته‌های فنی‌وحرفه‌ای تجربه کنیم،عقلانی به نظر نمی‌رسد، چراکه امروز ما از توسعه نامتوازن رشته حسابداری و نرم‌افزار رایانه نگران هستیم که در برخی از استان‌ها این رشته‌ها متناسب با آمایش سرزمینی تعریف نشده است."
اما این که به راستی وظیفه ی آموزش و پرورش،تا چه اندازه همبسته با پرورش فنی نیروی کار و تآمین شغل آینده ی جوانان می باشد،و تا چه اندازه با پرورش انسان هایی فرهیخته و شهروندانی خردمند،اخلاق مدار و سنجشگر در پیوند است،یک پرسش است- که در اینجا فرصت پرداختن به آن نیست- و این که آموزش و پرورش با چه ساز و کاری می خواهد هفتاد درصد دانش آموزان سال نخست متوسطه را به هنرستان ها ببرد و بکشاند،پرسشی دیگر. گرچه شرایط هنرستان ها و رشته های کار و دانش و میزان امکانات گوناگون آموزشی آنها و سطح کیفی کاری که انجام می دهند هم، نکته ی درخور درنگی است.
اما مایه ی شگفتی این است که آموزش و پرورش،گویا بر آن شده که به هر روشی که می تواند به این آمار 50 درصد دانش آموز هنرستانی و کار و دانشی برسد. واپسین تصمیمی که در همین پیوند گرفته شده و به دبیرستان ها اعلام گردیده این است که اگر دانش آموزی در سال نخست دبیرستان،به هر دلیل،در خرداد ماه نتوانست قبول شود- برای نمونه این که در همه ی درس ها قبول شود اما حتی در یک درس تجدید گردد- حق رفتن به هیچ کدام از رشته های نظری را نخواهد داشت و در سال دوم ناگزیر به رفتن به هنرستان یا رشته های کار و دانش می باشد! از دید این نگارنده،به این تصمیم می توان از زاویه های گوناگون خرده گرفت. این که امکان گزینش در آموزش را محدود می سازد؛به استرس امتحانی دانش آموزان سال نخست می افزاید- به ویژه آنهایی که نمی خواهند به هنرستان بروند و در برخی درس های نظری قوی و در برخی درس های دیگر ضعیف اند؛بیش از آنچه که هم اکنون هست درس خواندن را زوری و اجباری نشان می دهد؛و شمار دیگری از خرده هایی که به بیشتر کارهای کارشناسی نشده و شتاب زده ی آموزشی این سال ها وارد است.
http://www.armandaily.ir/Default.aspx?NPN_Id=294&pageno=7
مهدی بهلولی،روزنامه آرمان،7/2/92
برابر سخنانی که چندی است از برخی کاربدستان کنونی آموزش و پرورش در رسانه ها بازتاب می یابد آموزش و پرورش تصمیم گرفته که درصد هرچه بیشتری از دانش آموزان را به رشته های کار و دانش و هنرستان ها سوق دهد. می دانیم که دانش آموزان دبیرستانی در پایان سال نخست دبیرستان می توانند با توجه به نمره های کارنامه ی خود انتخاب رشته نمایند و به شاخه ی نظری(ریاضی و فیزیک،علوم تجربی،علوم انسانی) بروند و یا گرایش کار و دانش و هنرستان را برگزینند. اما سیاست تازه ی آموزش و پرورش،گسترش هر چه بیشتر هنرستان و رشته های کار و دانش است و دلیل اصلی آنها هم این است که دانش آموزانی که به هنرستان می روند در آینده آسان تر از رشته های نظری می توانند کار و پیشه به دست آورند. برای نمونه حاجی بابایی،وزیر آموزش و پرورش در اسفند 91 گفت :" در کشور ما آمار کسانی که در هنرستان تحصیل کرده و سپس به سر کار می روند قریب به صد در صد است... قرار بود تا پایان برنامه پنجم 50 درصد دانش آموزان به سمت فنی و حرفه ای بروند این در حالی است که امروز می توانیم اعلام بکنیم تنها در دو سال اول اجرای برنامه یعنی تا مهر آینده ظرفیت ما برای ورود به هنرستانهای فنی و حرفه ای پر می شود. اما ایده آل ما ورود 70 درصد دانش آموزان به هنرستان هاست و امیدواریم بتوانیم تا پایان برنامه پنجم به این آمار دست یابیم ...هم اکنون در جامعه میلیونها شغل وجود دارد که صاحب ندارد و میلیونها انسان هستند که شغل ندارند این به این دلیل است که تعریف ما از شغل و شاغلی تعریف مناسبی نیست." چند روز پیش هم ابراهیم سحرخیز،معاون آموزش متوسطه ی وزیر آموزش و پرورش درباره ی رشته های کار و دانش و گرایش دانش آموزان چنین گفت : "در حال حاضر گرایش دانش‌آموزان کشور به هنرستان‌ها و مراکز فنی‌وحرفه‌ای حدود 45 درصد است. ما در برنامه چهارم و پنجم مکلف شدیم رویکرد توسعه رشته‌های فنی و حرفه‌ای و کار و دانش را داشته باشیم که باید تا آخر برنامه پنجم میزان توسعه رشته‌های مهارتی به 50 درصد برسد... اما اینکه بخواهیم خطای انجام شده در مورد رشته‌های نظری را این بار در رشته‌های فنی‌وحرفه‌ای تجربه کنیم،عقلانی به نظر نمی‌رسد، چراکه امروز ما از توسعه نامتوازن رشته حسابداری و نرم‌افزار رایانه نگران هستیم که در برخی از استان‌ها این رشته‌ها متناسب با آمایش سرزمینی تعریف نشده است."
اما این که به راستی وظیفه ی آموزش و پرورش،تا چه اندازه همبسته با پرورش فنی نیروی کار و تآمین شغل آینده ی جوانان می باشد،و تا چه اندازه با پرورش انسان هایی فرهیخته و شهروندانی خردمند،اخلاق مدار و سنجشگر در پیوند است،یک پرسش است- که در اینجا فرصت پرداختن به آن نیست- و این که آموزش و پرورش با چه ساز و کاری می خواهد هفتاد درصد دانش آموزان سال نخست متوسطه را به هنرستان ها ببرد و بکشاند،پرسشی دیگر. گرچه شرایط هنرستان ها و رشته های کار و دانش و میزان امکانات گوناگون آموزشی آنها و سطح کیفی کاری که انجام می دهند هم، نکته ی درخور درنگی است.
اما مایه ی شگفتی این است که آموزش و پرورش،گویا بر آن شده که به هر روشی که می تواند به این آمار 50 درصد دانش آموز هنرستانی و کار و دانشی برسد. واپسین تصمیمی که در همین پیوند گرفته شده و به دبیرستان ها اعلام گردیده این است که اگر دانش آموزی در سال نخست دبیرستان،به هر دلیل،در خرداد ماه نتوانست قبول شود- برای نمونه این که در همه ی درس ها قبول شود اما حتی در یک درس تجدید گردد- حق رفتن به هیچ کدام از رشته های نظری را نخواهد داشت و در سال دوم ناگزیر به رفتن به هنرستان یا رشته های کار و دانش می باشد! از دید این نگارنده،به این تصمیم می توان از زاویه های گوناگون خرده گرفت. این که امکان گزینش در آموزش را محدود می سازد؛به استرس امتحانی دانش آموزان سال نخست می افزاید- به ویژه آنهایی که نمی خواهند به هنرستان بروند و در برخی درس های نظری قوی و در برخی درس های دیگر ضعیف اند؛بیش از آنچه که هم اکنون هست درس خواندن را زوری و اجباری نشان می دهد؛و شمار دیگری از خرده هایی که به بیشتر کارهای کارشناسی نشده و شتاب زده ی آموزشی این سال ها وارد است.
http://www.armandaily.ir/Default.aspx?NPN_Id=294&pageno=7
سلام. برکناری من به استفاده شما از عنوان سردبیری ام در مطلبتان ارتباط ندارد و خدمتتان عرض کردم که بدون آن که بگویند تنها یکی از اتهامات را انتشار این مقاله در روزنامه های سراسری اعلام کرده اند. غرض از این که امروز که تصادفی به وبلاگتان برخوردم و این نکته را در وبلاگتان یادآور شدم گله از شما نبود.بلکه یادآوری این نکته بود که در برداشتهای بعدی خودتان از نوشته های دیگران دقیقا به همان چیزی که در نوشته وجود دارد استناد کنید نه به چیزهای دیگر و مثلا یافته هایتان از اینترنت.علاوه بر این شما به هیچ عنوان باعث و بانی هیچ اتفاقی نیستید و اگر هم این گونه باشد من شما را دعا خواهم کرد چون باعث شده اید من فراغت پیدا کنم و به کارهای فراوان زمین مانده ام برسم. از شما سپاسگزاری
می کنم مجددا. موفق باشید.
درود به جناب مجدفر
به هر رو ما آرزومند تندرستی شما هستیم و امیدوارم در پهنه های دیگر بتوانیم از وجودتان بهره مند شویم.
پیروز باشید استاد.