حاشیه‌های خودکشی دانش‌آموز شیرازی به دلیل اخراج از مدرسه
سارا غضنفری
روزنامه تهران امروز،27 آذر 92
خودکشی دانش‌آموز چهارده ساله شیرازی پس از اخراج از مدرسه، بی‌گمان یکی از تلخ‌ترین حوادث دانش‌‌آموزی در سال تحصیلی جاری است که می‌تواند دل هر پدر و مادری را بلرزاند اما از این حیث که کنکاش نشده و رها می‌شود، نگران‌کننده به نظر می‌رسد. خبرگزاری‌ها علت خودکشی این نوجوان را اخراج از مدرسه به دلیل همراه داشتن تلفن همراه عنوان کرده و آورده اند: «بر اساس ادعاهای والدین این دانش‌آموز، وی یک روز پس از اخراج به همراه پدرش به مدرسه رفت اما مدیر مدرسه از پذیرش او خودداری کرد و روز دوم که خودش به تنهایی به مدرسه رفته بود مسئولان مدرسه وی را نپذیرفتند؛ این دانش‌آموز پس از بازگشت به منزل، در حالی که تنها بود، به زندگی خود پایان داد.» موضوعی که نمایندگان مجلس را برای بررسی دلایل این اخراج و خودکشی حساس کرده و این هفته کمیسیون آموزش مجلس اعضای خود را مامور بررسی این موضوع کرده است. البته پلیس و دستگاه قضایی نیز پیگیر این پرونده هستند. شاید این بار و برای همیشه موضوع ورود موبایل به مدرسه و جلوگیری از تنبیه‌های غیرمعمول در مدارس حل شود.مهدی بهلولی،کارشناس آموزش درباره خودکشی دانش‌آموز شیرازی به تهران امروز می‌گوید: «این مسئله را باید از دو بعد بررسی کرد،از یکسو بردن موبایل سر کلاس است و دیگری اینکه طبق آیین‌نامه آموزشی درباره بردن موبایل سر کلاس آیا اخراج کردن درست است یا خیر؟که من فکر می‌کنم به خاطر بردن موبایل نمی‌شود اخراج کرد.این موضوع که اصلا باید دانش‌آموزان موبایل سر کلاس بیاورند یا نیاورند یا اینکه در سیستم آموزشی دنیا چه نگرشی روی این مسئله است را باید در نظر بگیریم.از سویی دیگر،اخراج دانش‌آموز از مدرسه هم مهم است.زیرا در سیستم کنونی اخراج دانش‌آموز از مدرسه کار آسانی نیست،زیرا آیین‌نامه‌های آموزشی که در سراسر کشور اجرا می‌شود،اخراج دانش‌آموز را مرحله آخر می‌داند.»مهدی بهلولی،تاکید می‌کند: «هنوز راجع به علت‌های خودکشی دانش‌آموز شیرازی،اطلاعات زیادی منتشر نشده است،ولی در حدی بوده است که نمایندگان مجلس هم به این حوزه ورود کرده‌اند.اما باید این موضوع را از همه زوایا بررسی کرد.نمی‌شود فقط مدیر و معلم ومدرسه را مقصر بدانیم و نه می‌شود دانش‌آموز را مقصر دانست.این قبیل موضوعات پیچیده هستند.اما در کل، آموزش و پرورش باید این جهت را داشته باشد که دانش‌آموزانی را که نابه‌هنجاری دارند اصلاح کند.اگر با این دید جلو برویم،باید زمینه‌هایش هم فراهم باشد.اگر آموزش و پرورش می‌خواهد دست به اصلاح دانش‌آموزانی که ناهنجاری دارد بزند باید شرایطش را هم داشته باشد.وقتی در کلاسی که 40 نفر دانش‌آموز دارد،و از طرف دیگر هم معلم با مشکلات معیشتی روبه‌رو است،دو دانش‌آموز نا به هنجار در کلاس باشد،چون مشکلات معلم زیاد است،آستانه تحملش پایین‌تر است و دست به اخراج دانش‌آموز از کلاس می‌زند،چند بار از کلاس اخراجش می‌کند و بعد کم‌کم از مدرسه اخراجش می‌کنند.اگر ما اکنون تمام تقصیر را گردن مدیر بیندازیم،تمام کاستی‌های سخت افزاری و نرم‌افزاری آموزش و پرورش را در نظر نگرفته‌ایم و دنبال مقصر فرضی رفته‌ایم.»این کارشناس آموزش،درباره وجود مشاور در مدارس می‌گوید: «در مدارس باید مشاور وجود داشته باشد.در حال حاضر یکی از بزرگ‌ترین مشکلات آموزش و پرورش کمبود مشاورهای حرفه‌ای است،که شامل مشاور تحصیلی و تقویتی می‌شود.وقتی در مدرسه‌ای 500 دانش‌آموز در مقطع دبیرستان دارد و قرار است،هفته‌ای 6 ساعت مشاور داشته باشد،اما مشاور حتی پرونده‌های پرورشی و تربیتی دانش‌آموزان را تکمیل کند.خب در چنین حالت‌هایی می‌آییم مدیر را مقصر جلوه می‌دهیم.باید این موضوع ریشه یابی شود،که چرا در مدرسه نمی‌توانیم دانش‌آموز نابه‌هنجار را اصلاح کنیم.اخراج دانش‌آموز توسط مدیر بد است،اما در شهرهای بزرگی مثل تهران و در مناطق مرکزی شهر،تعداد دانش‌آموزان داخل کلاس‌ها زیاد است،از سویی دیگر،معلم و مدیر با مشکلات اقتصادی و معیشتی دست و پنجه نرم می‌کنند،ممکن است دانش‌آموز را از کلاس اخراج کنند،در چنین مواقعی وجود مشاور حرفه‌ای برای کمک به دانش‌آموز و کم کردن نابه‌هنجاری نیاز است.»
