جامعه فرهنگی، بار دیگر نا امید شد
محمد رضا نیک نژاد،روزنامه ی قانون،۲۸ مرداد ۹۲
( این نوشتار در اصل گفتگو بوده که روزنامه آن را به شکل یاداشت منتشر کرده است)
در خصوص عدم کسب رای اعتماد آقای نجفی از مجلس، به عنوان عضوی از جامعه فرهنگی می‌گویم که با توجه به سابقه مدیریت و کامیابی‌های دوران مدیریت ایشان، یک موج بزرگ حمایتی از سراسر کشور برای پشتیبانی از وی به منظور ایجاد تغییرات اساسی ایجاد شد که با امیدهای بسیاری همراه بود. اما اکنون فضایی که من بین فرهنگیان شاهدش هستم، فضای بهت و حیرت و ناباوری و ناامیدی است. نجفی مدیر قدرتمندی بود که همه امید داشتند در خصوص معیشت و منزلت معلمان و همچنین مشکلات بنیادی آموزش و پرورش تغییرات اساسی ایجاد کند و به جرات می‌گویم ، مجلس در واقع دست رد به سینه 90 در صد فرهنگیانی زد که به مدیریت نجفی و ایجاد این تغییرات مثبت امید بسته بودند.
جامعه فرهنگیان مطمئن است که شخصی به قدرتمندی ایشان برای تصدی این پست وجود نداشت. در این خصوص به کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس و شخص آقای زاهدی انتقاد زیادی وارد است، چرا که کارنامه مدیریت نجفی در آموزش و پرورش درخشان بود و ایشان از این کارنامه دفاع نکرد. گلایه جامعه فرهنگی از این افراد است که با نظام آموزش و پرورش و افرادی که در خصوص آن کاردان هستند، آشنایی دارند اما از جنبه‌های تخصصی کار نجفی دفاع نکردند. کمیسیون آموزش و تحقیقات باید پاسخگوی رفتارش باشد، چه در مورد آقای حاجی بابایی و حمایت‌هایی که از کارهای شتاب زده و آشفته او انجام داد و قدرت نداشت جلوی او را بگیرد، چه در مورد عدم دفاع از نجفی.
من خودم معلم هستم و جالب است بدانید که بخشنامه‌های آموزش و پرورش، تنها روی تابلوی اعلانات مدرسه فرستاده می‌شود و اجرایی در کار نخواهد بود. حال اگر وزیری در این جایگاه قرار می‌گرفت که آموزش و پرورش و معلم‌ها دوستش داشتند، فکر می‌کنید همه چیز متفاوت از گذشته نمی‌شد؟ این یک انتقاد جدی به کمیسیون آموزش و تحقیقات است، اینکه تا چه حد دغدغه‌های سیاسی باید جای تصمیم گیری‌های صحیح را در جامعه ما بگیرد؟ چرا در برابر خواست یک میلیون معلم که به نجفی به عنوان وزیر دل بسته بودند ایستادند، آن هم پس از این همه بی کفایتی که در سال‌های گذشته شاهدش بودیم؟ باور کنید بسیاری از نمایندگان مجلس که این سو و آن سو می‌رفتند و رای این و آن را بر می‌گرداندند، به توانایی نجفی ایمان داشتند اما رایشان رای سیاسی بود. جامعه فرهنگی از این کم‌لطفی‌ها گله دارد.
