بازی برد- برد محمد علی نجفی
مهدی بهلولی،روزنامه آرمان،26 مرداد 92
نمایندگان مجلس به محمد علی نجفی،وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش دولت یازدهم رآی اعتماد ندادند اما این رآی،بی گمان چیزی از ارزش ها و شایستگی های وی کم نخواهد کرد. در میان وزیران پیشنهادی،اگر بخواهیم کسی را برگزینیم که در بدنه ی وزارت خانه ی مربوطه،بیشترین هوادار را داشته و دارد،بی شک نجفی یکی از جدی ترین گزینه هاست. البته خود نمایندگان مجلس هم درستی این سخن را می پذیرند اما شمار چشمگیری از آنها بر این باورند که نجفی اگر به وزارت برسد آموزش و پرورش را سیاسی اداره خواهد نمود و از این رو با رویکردی "سیاسی" به ایشان رآی ندادند! دراین میان البته نقش کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس – که همانگونه که نجفی هم گفت نظرشان بر کس دیگری بود - پررنگ می نماید. با این رو اما محمد علی نجفی،با دفاع جانانه و هوشمندانه ای که از خود کرد بی گمان بیش از پیش در دل های فرهنگیان جای گرفت و وارد یک بازی برد- برد شد.
از سوی دیگر،فرهنگیان نیز با هواداری به هنگام و فراگیر از نجفی- که به اعتراف بسیاری،انسانی است فرهیخته،توانمند و روشن نگر- هم سخن از دلخواست های خود گفتند و آنچه در زیر پوست مدرسه ها می گذرد را نمایان ساختند،و هم نشان دادند که به عنوان بخشی از طبقه متوسط ایران،نسبت به دگرگونی های کاری و زندگی شان بی تفاوت نیستند و به درستی می دانند که چه اندیشه ای فراخور آموزش و پرورش کنونی ایران است. پس ورود نجفی به این گستره،هم برای خود ایشان بازی برد بود و هم برای فرهنگیان؛البته برای مجلس نیز می توانست باشد که نشد!
اما آنچه که در چند روز گذشته رخ داد نکته ها و مسائل گوناگونی دارد که نباید فراموش گردند. برای نمونه این که،در برنامه های نجفی- که سیزده بند کلی داشت- به مواردی اشاره رفته بود که سالیانی است که از دلخواست های بسیاری از فرهنگیان به شمار می روند : " تبدیل مدرسه به اصلی‌ترین کانون تعلیم و تربیت و همچنین ارتقاء جایگاه و نقش آن در توسعه جامعه محلی با افزایش تدریجی دامنه اختیارات متناسب با این کارکردها... طراحی نظام واگذاری اختیارات اداری و اجرایی در راستای کاهش تمرکز با تاکید بر تقویت نقش شورای آموزش و پرورش استان‌ها، مناطق و مدارس متناسب با مقتضیات آموزشی و افزایش کارآمدی شوراهای درون مدرسه (شورای معلمان، شورای دانش‌آموزی) و گروه‌های آموزشی با تفویض برخی از اختیارات اداره و مدرسه به آنان و فراهم آوردن زمینه مشارکت بیشتر ایشان در فرآیند تعلیم و تربیت... محقق ساختن دسترسی معلمان به تجارب خلاق و سازنده در ایران و جهان با استفاده از ظرفیت‌های فن‌آوری‌های نوین... برنامه‌ریزی برای اجرای بند ج ماده ۱۹ قانون برنامه پنجم در خصوص اجرای اصل ۱۵ قانون اساسی مبنی بر تقویت گویش محلی و ادبیات بومی در مدارس … گسترش ارتباط و تعامل با تشکل‌های صنفی فرهنگیان و نهادهای مدنی و انجمن‌های علمی فرهنگیان و تقویت نقش و جایگاه آنها در فرایند تصمیم‌سازی و انتقال مطالبات،انتظارات و ایده‌های فرهنگیان به مدیریت آموزش و پرورش." ناگفته نماند که هم گزینش نجفی و هم برنامه های وی،هم سویی بالایی داشت با سخنان حسن روحانی در پیش از انتخابات ریاست جمهوری. و شگفت این که برخی نمایندگان مجلس،پنداری چنین نکته ی آشکاری را درنیافتند و به برخی از دیدگاه های مشترک نجفی و روحانی خرده ها گرفتند! برای نمونه حسن روحانی در تاریخ سیزدهم خرداد و در گفت و گو با پایگاه خبری آفتاب گفته بود : " من قبول دارم هر نظام اجتماعی و سیاسی‌ای تأکیدات ایدئولوژیک و سیاسی روی آموزش و پرورش دارد،ولی در کشور ما نگاه سیاسی و ایدئولوژیک به آموزش و پرورش خیلی شدید است. خیلی‌ها دوست دارند کاستی‌ها و ناکارآمدی‌ها در بقیه عرصه‌ها را با تغییر ذهنیت فرزندان مردم در مدارس جبران کنند. برخی فکر می‌کنند نظام آموزشی کارکرد اولش در خدمت دستگاه سیاسی بودن است،ولی این‌طور نیست. دولت و دستگاه سیاسی اگر در عرصه‌های دیگر ناکارآمد باشند،قادر نیستند از طریق آموزش تصور مردم را تغییر دهند و در سال‌های گذشته هم نتوانسته‌ایم این کار را انجام دهیم...این خیلی بد است که در نظام آموزش و پرورش ما به کلیه دست‌آوردهای علوم در زمینه تعلیم و تربیت،برنامه درسی و سایر حوزه‌های مرتبط با دیده شک و تردید نگاه می‌کنند گویی این‌ها هیچ نسبتی با آموزش و پرورش ایران ندارند. از یک طرف تمام دست‌آوردهای علوم تربیتی و برنامه‌ریزی درسی جدید جهان را نفی می‌کنند و از طرف دیگر به شدت بر طبل هوشمندسازی که دست‌آورد ابزاری و سخت‌افزاری دنیای جدید است می‌کوبند. این مسأله از سیاسی دیدن آموزش و پرورش ناشی می‌شود."
اما یک نکته روشن است که اگر حسن روحانی بخواهد بر عهد خود با مردم،و از آن میان با فرهنگیان،پایدار و استوار بماند- که البته چنین می نماید و در واپسین سخنان خود در مجلس نیز دوباره بر آن پای فشرد- نمی بایستی سخنان خود در پیش از انتخابات در باب آموزش و پرورش را از یاد ببرد. از این رو انتظار این است که ایشان در گزینش دیگر خود نیز،کسی را برگزیند که بیشترین هم سویی با نظرات آموزشی خودش و برنامه های پیشنهادی محمد علی نجفی را داشته باشد؛نظرات و برنامه هایی که با بسیاری از دلخواست های فرهنگیان نیز هماهنگ و همراستا هستند.
