اله
داد محمدی،دبیر زبان انگلیسی مدرسه مان بود. چندین سال همدیگر را می شناختیم و با
هم همکار بودیم. در ترجمه هایی که گهگاه انجام می دهم وقتی به جاهای سخت می رسیدم
از محمدی کمک می گرفتم. فکر می کنم نزدیک به 27 – 28 سالی پیشینه ی کاری داشت.
محمدی،انسانی اصیل و شریف بود. باسواد بود. رمان های زیادی هم خوانده بود و با دوستمان جناب مهدوی،درباره ی رمان های بزرگ دنیا یا داستان های گلشیری بحث های اندیشه برانگیزی در دفتر دبیرستان داشت.
یادش گرامی باد- گرچه هنوز مرگ او را باور ندارم.